2009-02-17
Dan Auerbach is een van de twee breinen achter The Black Keys. Meer specifiek: hij is die ene met die baard. Na een aantal sterke, maar toch vrij eenzijdige albums verraste het duo vorig jaar met het fraaie Attack & Release. Opeens klonken er naast de bekende gitaarriffs en drumpartijen mooie toetsenpartijen door in hun muziek, en werd hun geluid verrijkt door de gelaagde productie van Danger Mouse. Dan Auerbach trekt die lijn eigenlijk een beetje door. Ook op dit eerste solo album combineert hij de groovy bluesriffs van (met name de eerste vier albums) van The Black Keys met een aantal nieuwe invloeden. Opener ‘Trouble Weighs A Ton’ zet wat dat betreft gelijk de toon. Gezongen met prachtig veel bezieling wordt een enorm authentieke countryblues sfeer opgeroepen, waar het eens niet om een spetterende of hallucinerende riff draait maar om de melancholie. En het moet gezegd, dat doet die Auerbach heel aardig. Het daaropvolgende ‘I Want Some More’ is dan weer spek voor het bekkie voor de Black Keys aanhang. Lekkere vuige, psychedelische bluesrock zoals we die van hem mogen verwachten.
Maar daarna trekt Auerbach de registers pas echt open, en blijkt de beste man veel meer in zijn mars te hebben dan hij tot nu toe bij The Black Keys heeft laten horen. ‘Whispered Words’ doet denken aan psychedelische jaren ’60 pop, waarna ‘Real Desire’ meer de rock kant van de jaren ’60 in herinnering roept. En dan moet ‘When The Night Comes’ nog komen. Wie had ooit gedacht dat Auerbach het in zich had om als Van Morrison te klinken? Deze prachtsong heeft een ongekend melancholieke lading door een uiterst doeltreffende toetspartij van drie akkoorden dat de song regelrecht je hart in stuurt. En Auerbach? Die zingt het met dezelfde bezieling als Van Morrison ten tijde van zijn legendarische album Astral Weeks. Echt heel fraai. En zo staan er op de tweede helft van het album nog veel meer indrukwekkende momenten, al is de verrassing er op een gegeven moment wel vanaf.
Het enige kritiekpuntje is dan ook wellicht de lengte van het album. Met 50 minuten duurt het album voor het goede net iets te lang om te blijven boeien. Maar een ieder die niet langer kan wachten op de nieuwe release van The Black Keys kan dit album blind aanschaffen. Al verdient dit album ook een veel breder nieuw publiek. De grote vraag is dan ook: zal Dan Auerbach straks nog wel tijd hebben voor The Black Keys?
Eerdere recensies van Dan Auerbach:
- 23-08-2006: Magic Potion (met The Black Keys).
Grand Duchy - Petits Fours Grand Duchy zal bij weinigen een belletje doen rinkelen. Petits Fours is...
Swing Out Sister - Beautiful Mess / Live In Tokyo Schaam je niet als je niet weet wie Swing Out Sister is. Deze popgroep brak...