RECENSIE: Millencolin - Machine 15

Millencolin – Machine 15
recensie cijfer 2008-05-06 Er komt meer goeds uit Zweden dan gehaktballetjes en meubels, zo bewijst Millencolin met dit album voor de zoveelste keer. Ontmoet bij deze de ideale soundtrack voor een goede zomer. Machine 15 is het achtste album van de vier Zweden, die zichzelf inmiddels niet meer hoeven te bewijzen, hoewel de muzikale inhoud van de band door de jaren wel sterk is veranderd. Millencolin is vernoemd naar een skate trucje, en waar zij van oorsprong meer een punkband was, neigt de inhoud van dit album meer naar goed in elkaar gestoken rock. De muziek is minder ongecontroleerd en onlogisch dan muziek op eerdere albums die de band uitbracht. Het is overigens een goede timing voor het uitbrengen van dit album omdat het onmiddellijk een enorm zonnig gevoel oproept. Afgezien van de Zweedse afkomst doet de band op en top Amerikaans aan.

Gelijk aan de titel zijn er vijftien songs te vinden op dit album. De eerste song is gelijknamig aan het album, en gaat over de band. ‘Detox’ vertelt ons dat we de radio aan moeten zetten omdat we nog niet klaar zijn om af te kicken van een muziekverslaving. ‘Vicious Circle’ bevat veel van het ‘zing het van de daken’ gevoel dat onder andere Lostprophets weet te vangen in haar meeste songs, en het beschrijft de problematiek van liefde en het onderhouden van een relatie. ‘Broken World’ lijkt eerder gezongen door Tom Delonge van Blink 182 dan door zanger Nikola Sarcevic, hetzelfde geldt voor ‘Route One’. De muziek die de band op Machine 15 maakt, valt bijna in hetzelfde genre als die van bijvoorbeeld Green Day, dit is vooral goed te horen in ‘Come On’. Er wordt onder andere in ‘Turnkey Pardise’ gebruik gemaakt van vette tweestemmige zang, en in bijvoorbeeld ‘Vicious Circle’ wordt subtiel een viool toegevoegd. De eerste single afkomstig van het album is ‘Detox’, een nummer dat zich over en over blijft afspelen in je hoofd en waar je vrolijk van wordt. Het hele album is één explosie van positieve energie, en of de songteksten nu gaan over dood en verderf of over liefde, het klinkt allemaal even positief en melodieus.

Alle liedjes klinken erg herkenbaar. Bij deze band is dat bedoeld als compliment, aangezien zij het goede uit alle toonaangevende punk- en rockbands weet te combineren en er haar eigen geweldige ding mee doet. Op dit album staat simpelweg heerlijke rock die je goed doet voelen. Het feit dat Millencolin na jaren zo’n topalbum uit weet te brengen geeft de band het recht om nog jaren door te gaan en vooral veel van zich te laten horen.
Recensent:Annet Haggeman Artiest:Millencolin Label:Epitaph
Lapko – Young Desire

Lapko - Young DesireDe rockmuziek uit Finland kreeg een aantal jaar geleden hulp uit onverwachte...

Terror – The Damned, The Shamed

Terror - The Damned, The Shamed Er wordt hier verder geen woord vuil gemaakt aan een introductie van Terror....

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT