RECENSIE: Kim Novak - Luck & Accident

Kim Novak - Luck & Accident
recensie cijfer 2007-11-07 De blondgeverfde Amerikaanse 50s vonk en actrice Kim Novak werd bekend door verschillende Hitchcock-verfilmingen, zoals Vertigo. 45 jaar na het verschijnen van deze legendarische film vernoemt een Franse indie-band zich naar de actrice.

Kim Novak lijkt op het eerste gehoor een Interpol-kloon. Dezelfde pompende bas, lichtelijk wezenloze vocalen en bijpassende dromerige gitaarakkoorden komen terug op de eerste helft van Luck & Accident. Na betere beluistering blijken verschillende elementen van Interpol toch niet terug te komen bij deze nummers van Kim Novak. Zij zijn namelijk minder ruig, ze missen de zware zangstem van Paul Banks en Luck & Accident bevat net wat rechtlijnigere nummers. Wel voegt de band als nieuw element een ‘allo-allo’-accent toe aan het Interpol-geluid. Maar ach, het zijn Fransen, dan heb je dat.

De eerste vier nummers zijn van een veelbelovend niveau. Jammer genoeg, wordt er vanaf nummer 5 en later eigenlijk alleen maar afbreuk gedaan aan het geluid van de eerste vier nummers. Het niemendalletje ‘In the mirror’, leidt als out-of-the-blue ‘Tinderstick’-hommage , het reeds gepasseerde station van Kim Novak’s Ep Turn a Rabbit (2006) in . De foute Editors-kloon ‘If’, waarin de zanger emotioneel denkt over te komen door mompelend, en daardoor onverstaanbaar, de teksten uit te kramen; Maar ook 'Female Friends', de door drumcomputer begeleidde ode aan Ian Curtis, had dankzij de intergalactische schietgeluidjes en opgelegde 80-s sound beter alleen ‘Turn a Rabbit’ kunnen vervuilen.

Tussendoor komt dan nog even het nummer ‘Around your neck’. Een typisch dranknummer, wijtende aan het monotoon “Around your neck” dat zich door het refrein heen, met een alcoholstem herhaalt. Nee, Kim Novak had het beter bij de eerste vier nummers kunnen houden. Ook het theatrale ‘Crash’, dat in mijn ogen echt 10x te lang duurt, en het lege, verwilderde, door Monkey-Island-1 geriedel ondersteunde ‘On my Back’ hadden het oefenhok nooit mogen verlaten.

Eigenlijk zou ik deze cd in tweeën willen breken, om het eerste gedeelte te gebruiken als een interessante EP en de laatste helft als voer voor de vuilnisbak.
Recensent:Erik Oudman Artiest:Kim Novak Label:Talitres Records
Moriarty - Gee Whiz, but this is a Lonesome Town

Moriarty - Gee Whiz, but this is a Lonesome Town Moriarty , een voor mij volstrekt onbekend gezelschap van vijf jonge...

Farryl Purkiss – Farryl Purkiss

Farryl Purkiss - Farryl Purkiss Muziek in de sfeer van Jack Johnson. Die ene zin zegt al een hoop over de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT