2024-04-09
Måneskin heeft veel goeds gedaan voor de rockmuziek gezongen in de eigen taal. Je zou denken dat dit de reden is dat Luna De Papel uit 2018 opnieuw is uitgebracht. Hoe dan ook, de Franse band Les Hurlements d'Léo vaart er wel bij. Zij hebben wel een heel andere achtergrond dan hun Italiaanse muziekcollega’s: geen X-factor of songfestival speelt een rol in de twintigjarige historie van dit muziekensemble. Wanneer je over hen leest, krijg je het idee dat zij keer op keer zichzelf uitvinden. Het aantal oud-leden (veertien) overstijgt zelfs het aantal huidige muzikanten (tien); dat is al een verhaal op zich. Het gezelschap staat bekend om hun eigen gecreëerde genre, "java-chanson-punk-caravaning". Het doet enigszins denken aan Mano Negra, waar de opzwepende ritmesectie het opneemt tegen de blazers. Dat hoor je vooral op ‘Cumbia’, waar de saxofoons van Julien "Juju" Arthus en Vincent "Vince" Serrano tezamen met de trompetten van Cyril "Pépito" Renou en Pierre-Jean "PJ" Ley de strijd aangaan met de contrabas van Fred Gallot en de drums van Alban Zaccomer.
Maar er gebeurt zoveel meer op dit afwisselende album. Je kan niet anders dan ”Tik-tak” meezingen op het ska beïnvloede ‘Filles De Joie’ of meedansen op het ritme van ‘Des Hauts, Des Bas’. Om maar te zwijgen van het meespringen op ‘L’Appétit’. Daarnaast zijn er ook rustige, gevoelige nummers. Luister maar eens naar de prachtige slide-gitaar op het ingetogen ‘La Ferveur’ of de hartverscheurende samenzang op ‘Quand Tu Seras Là-bas’, dat het album mag afsluiten.
Dat ze niet vergeten zijn hoe het allemaal begon, beluister je op het protestnummer ‘La Liste’ ( “l’homme déhumanisé, dématérialisé, violence banalisée …la liste est bien longue!” ) en vooral op ‘Social Traître’. Je voelt de boosheid doorkomen in de zang van Laurent "Kebous" Bousquet op het refrein, dat nog eens wordt versterkt door de korte pauze ervoor. Je krijgt een inkijkje hoe er in Bordeaux, waar de band vandaan komt, gedacht wordt. (“Pas de fascistes dans nos quartiers/pas de quartiers pour les fascistes”.)
Met de re-release van Luna De Papel wordt de groep Les Hurlements d'Léo onder onze aandacht gebracht. Het album is geen klassieker, maar zeker de moeite waard om te beluisteren. De vormgeving, waarbij elk nummer als sterrenbeeld wordt voorgesteld, is ook nog eens leuk gevonden. Deze Fransen doen zeker niet onder voor de bekendere Italianen. Allez les Blues!
Moussu T E Lei Jovents - Best Of À La CiotatOf het te maken had met het vijftienjarige bestaan van Moussu T e lei...
The Bluesbones - Unchained Vol verwachting is er uitgekeken naar het nieuwe album van The BluesBones ....