2021-08-16
Chrystia Cabral neemt ons als Spellling (ja, met drie maal de letter ‘l’) mee in een door haar gecreëerde droomwereld. Zij begint de toer in de bovenwereld (‘Above’) waar vrolijkheid heerst en vervolgt deze als een hedendaagse Alice in Wonderland naar een onderwereld (‘Below’), waar de jaren tachtig gothiek rondwaart. The Turning Wheel is geschreven met de gedachte: waar sta je nu als artiest en als individu en wat wordt er van je verwacht. De verwachtingen lijken concreet te zijn, maar ondergronds zijn deze fluïde en in beweging. Met haar derde album omarmt ze deze continue verandering.Die verandering heeft zeker muzikaal plaatsgevonden. Op haar eerste twee albums Patheon Of Me [2017] en Mazy Fly [2019] was het de (experimentele) elektronica die overheerst. Zij noemde haar muziek ook wel “faith freak folk” . Hier kiest zij voor een grotere aanpak met ruim dertig gastmuzikanten, waarbij vooral harp, piano en blazers opvallen. Met geluidstechnicus Drew Vandenberg achter de knoppen, die eerder voor Faye Webster en Drive-By Truckers de productie op zich nam, klinkt het album voortreffelijk.
Dat laat zich al direct gelden: ‘Little Deer’ begint de reis met een vol soul geluid, waarbij de kopersectie uitstekend haar typische, haast kinderlijke, stem ondersteunt. Het jaren tachtig geluid wordt voortgezet met ‘Always’, waarbij de krekels een hoofdrol krijgen. Het is echter ‘The Turning Wheel’ die alle aandacht verdient. Spellling weet ons hier met een overdaad aan instrumenten te overtuigen dat “we are all dancing without moving“. We verlaten haar bovenwereld met het vreemde, sprookjesachtige ‘Emperor With An Egg’, waarbij de violen ons nietsvermoedend de onderwereld in leiden.
Hier worden we opgewacht door het sinistere ‘Boys At School, wat ons met een duister ABBA-achtig geluid laat terugvoeren naar haar middelbare schooltijd: “I hate the boys at school / They never play the rules / The body is the law” . Dit hoogtepunt wordt alleen nog overtroffen door ‘Queen Of Wands’, met zijn donkere synthesizers en off-beat ritme. Met het alleszeggende ‘Revolution’ ( “When I’m complete/I think I’ve found my way around/This Mortal Coil” ) krijgt het album een prachtig slotakkoord.
Met The Turning Wheel als albumtitel verwacht je een sprookje (Repelsteeltje), maar niet alles wat zij spint wordt goud. Desalniettemin heeft dit album alles wat je mag verwachten van een opkomend artiest: overdachte, experimentele composities met persoonlijke afwegingen in teksten. Een om te blijven draaien!
Jodi - Blue HeronEen half uurtje Jodi luisteren staat gelijk aan een halve dag bijkomen om...
White Flowers - Day By Day Het Engelse duo White Flowers , bestaande uit Joey Cobb en Katie Drew,...