RECENSIE: Black Honey - Written & Directed

Black Honey
recensie cijfer 2021-03-31 Met een dromerige maar met een onweerstaanbare sexy blik in haar ogen stond ze in 2015 op het podium van het Metropolis Festival. Het is zomer in het Rotterdamse Zuiderpark en het publiek is zichtbaar opgewonden. Het jonge blonde zangeresje in haar hippe kleding heeft een gitaar omgehangen en kauwt nonchalant op haar kauwgom. Ze is duidelijk klaar om de wereld te veroveren. ”Hello honeys” klinkt het ogenschijnlijk routineus uit haar welgevormde mond. De zangeres is Izzy Bee, officieel Izzy Baxter Philips, de band komt uit Brighton en heet Black Honey. De opzwepende liedjes vallen in de smaak en worden in de diverse media voor het gemak indierock genoemd. Eigenlijk doe je ze daarmee veel te kort. De band heeft namelijk een heel aanstekelijk geluid waarin zowel Britpop als Amerikaanse garage heel goed combineren, waarbij het lijkt of de beste elementen van de afgelopen zes decennia bij elkaar komen en waarin bovendien allerlei invloeden passen die afkomstig zijn van obscuur filmhuismateriaal. Een belangrijk onderdeel van de gehele Black Honey-ervaring. In de bijbehorende videoclips blijft er dan ook weinig over van dat onschuldig ogende zangeresje die geweld of vuurwapengebruik niet schuwt en er in het uiterste geval zelfs met een stoere bolide mee vandoor gaat.

In het thuisland is al vroeg enige commotie ontstaan en het duurt niet lang of ook het Europese vasteland zal snel kennis maken met het viertal. Wanneer na enkele EP’s eindelijk het eerste volwaardige, gelijknamige debuutalbum verschijnt, worden veelvuldig vergelijkingen getrokken met artiesten als Blondie, Garbage of Cardigans. Daarnaast wordt direct na het uitbrengen ervan al reikhalzend uitgekeken naar een eventueel vervolg. In plaats van meteen de studio in te duiken wordt er veel en langdurig getoerd. Langzaam maar zeker veranderen de kleine podia in grote zalen, de tournee met Royal Blood wordt een succes en op de vele festivals in Europa is de band graag gezien.

Op een lockdown zoals we die inmiddels maar al te goed kennen, zit natuurlijk niemand te wachten. In het geval van Black Honey kwam het misschien wel als geroepen. Er was, weliswaar noodgedwongen, eindelijk eens tijd voor een tussentijdse evaluatie en bovenal kon nu ook het vizier eens volledig op de zo belangrijke opvolger gericht worden. Bij de eerste beluistering van het onlangs verschenen Written & Directed wordt al meteen duidelijk dat dit alles goed heeft uitgepakt. De tien zelfgeschreven tracks zijn enerzijds een logisch vervolg op het debuut uit 2018 maar de ontwikkeling van de band als geheel is overal waarneembaar. Niet langer lijkt het allemaal alleen te draaien om die sexy blikvangster. Muzikaal zijn er eveneens grote stappen gemaakt. Al in de openingstrack klinkt het dreigende ”I Like the way you die, boy”, een verwijzing naar de woorden die Tarantino’s Django sprak toen hij het vuur opende op de slavendrijver die zijn geliefde gevangen hield. Het is een van de twee composities waarbij werd samengewerkt met Carl Barat van The Libertines en Prodigy’s Olly Burden. De zaken zijn voor dit tweede album dus serieus aangepakt. Gebleven zijn de ruige en viezige randjes zoals in het met Royal Blood’s Mike Kerr geschreven en van seks doorspekte ‘Run For Cover’, en ook leren we iets over de persoonlijke kant van Izzy. Het geladen ‘Disinfect’ heeft, anders dan de titel doet vermoeden, niets te maken met de pandemie. Het virus betreft hier namelijk een giftige relatie. Tegelijkertijd wordt de luisteraar wederom verleid met pakkende popliedjes als het mierzoete ‘Back Of The Bar’ of het uitbundige ‘Believer’ dat opgevuld is met koperblazers, en horen we alles terug wat we zo leuk vonden aan dat debuutalbum.

Het gevaar dat het nu allemaal iets te zwaar op de hand is wordt daarmee dan ook vakkundig voorkomen. Dat is goed voor de variatie, maar belangrijker nog heeft Black Honey zich bij de totstandkoming van Written & Directed goed gerealiseerd dat het uiteindelijk bovenal vermakelijk moet blijven, iets dat ze uitstekend gelukt is.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Black Honey Label:Mattan Records
Cover DeWolff - Wolffpack

DeWolff - Wolffpack DeWolff , bestaande uit broers Pablo (gitaar, zang) en Luka (drums, zang)...

Middle Kids

Middle Kids - Today We're The Greastest Verlies je je wilde haren als je gaat trouwen en een kind krijgt? Dat is de...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT