RECENSIE: Shame - Drunk Tank Pink

Shame
recensie cijfer 2021-04-14 Toen Shame begin 2018 debuteerde met het album Songs Of Praise klonken ze vooral als het lompere broertje van Idles. Meer punk dan post-punk en weinig subtiel. Meer hooligan dan politiek betrokken. Verder dreef Songs Of Praise wel heel erg op enkele sterke songs, met als beste voorbeeld de single ‘One Rizla’, en bevatte het ook veel filler materiaal.

Drie jaar later is er echter veel veranderd. Op Drunk Tank Pink klinkt Shame nog steeds verre van subtiel, maar de songs zijn gemiddeld een stuk beter en daarnaast klinkt de band nu meer post-punk dan punk.

Het album is vernoemd naar de kleur waarin zgn. “drunk tanks” geschilderd werden. Deze kleur zou een kalmerende werking hebben op de gearresteerde dronkaards. Dit is ongetwijfeld ironisch bedoeld, want een kalmerende werking gaat er van Drunk Tank Pink zeker niet uit.

Drunk Tank Pink opent meteen sterk met ‘Alphabet’, tevens de eerste single van het album, die al in september vorig jaar verscheen. Deze song beukt lekker verder in de lijn van het vorige album, maar de hook blijft wel goed in je hoofd zitten. Hierna laat Shame echter meteen horen dat het op Drunk Tank Pink andere koek is dan op de voorganger. ‘Nigel Hitter’, de meest recente single, is een hoekige track die geïnspireerd lijkt op het werk van Talking Heads en, meer eigentijds, Squid. Eenzelfde sound horen we in ‘Water In The Well’

‘March Day’ is lekker nerveus springerig en ‘Great Dog’ is nog ronduit nerveus, net als ‘6/1’ en ‘Harsh Degrees’. ‘Born In Luton’ kent afwisselend nerveuze uptempo stukken en tragere, slepende passages.

‘Human, For A Minute’ en afsluiter ‘Station Wagon’ zijn trager en bevatten praatzang. Deze songs vallen een beetje uit de toon, als is ‘Station Wagon’ wel lekker dreigend in de opbouw, met een harde passage aan het eind.

Na een niet helemaal geslaagd debuutalbum slaat Shame met Drunk Tank Pink keihard terug. De band klinkt een stuk volwassener dan voorheen, zonder dat dit afdoet aan de energie. Sterker nog, Shame klinkt hier een stuk frisser en energieker dan op Songs Of Praise. Bovendien bevat Drunk Tank Pink vrijwel alleen maar sterke songs.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Shame Label:Dead Oceans
Cover Cha Wa - My People

Cha Wa - My PeopleNew Orleans is dé melting pot van de Verenigde Staten. De zuidelijke stad...

Cover Sleaford Mods - Spare Ribs

Sleaford Mods - Spare Ribs Diegenen die een uitstapje naar de overkant van het kanaal verlangen, kunnen...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT