RECENSIE: Mark Mulcahy - The Gus

Mulcahy
recensie cijfer 2019-11-18 Welk boek heeft jouw leven voorgoed veranderd? Voor Mark Mulcahy is dat waarschijnlijk Tenth Of December van George Saunders. Na het lezen van deze verzameling korte verhalen verzon Mulcahy zijn eigen reeks korte verhalen. Het resultaat daarvan is te horen op The Gus, uitgebracht op zijn eigen label Mezzotint.

The Gus is eigenlijk een soort luisterboek. In tien nummers vertelt Mulcahy het verhaal van de Amerikaan en zijn everyday life. Dat klinkt misschien gezellig, maar dat is het niet. Het gaat namelijk over Amerikanen in lastige omstandigheden. Wat doen zij om het einde van de dag al dan niet te halen? Hoe gaan ze met hun omgeving om of wat doen ze om aan hun milieu te ontsnappen? ”If somebody does something horrible, there’s got to be some desperarion. I’ve allways wanted to write about that”, aldus Mulcahy. Zo gaat openingsnummers ‘Wicked World’ over een man die zijn hond uitlaat, een ongeluk krijgt en op zijn eigen stoep doodbloedt. ‘Daisy Marie’ draait om de vraag why you wanna kill us? en ‘Mr. Bell’ vertelt het verhaal van Trumpaanhangers die hem adoreren zonder daar iets voor terug te krijgen.

Tot zo ver de inhoudelijke kant van het album. Wat valt op aan de vorm? Op muzikaal niveau is er genoeg variatie. De hoeveelheid instrumenten is duizelingwekkend: gitaar, mondharmonica, drum, cello, keyboard, glockenspiel, trompet, bass, saxofoon, klarinet, fluit en percussie. Deze instrumenten worden maar liefst bespeeld door twaalf muzikanten. Ook is geen enkel nummer in dezelfde bezetting opgenomen. Wat ook bevalt is de manier waarop Mulcahy de verhalen vertelt. Zijn zang doet nog het meest denken aan een rustige vertelstem. Het is prettig luisteren, omdat Mulcahy het verhaal over de karakters, hun levens en hun bezigheden vertelt zonder zelf te domineren. Daarnaast is het prettige aan dit album de afwisseling in het tempo van de afzonderlijke nummers. Van een langzaam ‘Wicked World’ tot een sneller ‘I Won’t Tell Anyone But You’. Van inhaker ‘People:Beware’ tot tranentrekker ‘A Long Time Ago’. Tijdens het luisteren van het album springen de teksten er niet per se uit. Enkele zinnen rijmen prettig en sommige woorden zijn goed gevonden, maar het heeft geen wow-factor.

Net als bij een goed boek, eindigt het album met een open einde. Aan het einde van albumafsluiter ‘What If I Go With Bob?’ is het niet duidelijk geworden wat er precies zal gebeuren als de “ik” met Bob mee zal gaan. Wat wel duidelijk is, is dat The Gus een afwisselend album is met nummers die inhoudelijk veel te vertellen hebben. Waren alle luisterboeken maar zo amuserend.
Recensent:Lizan van der Holst Artiest:Mark Mulcahy Label:Konkurrent
Cover Mick Flannery - Mick Flannery

Mick Flannery - Mick FlanneryHet nieuwe album van Mick Flannery zit weer boordevol emotie. Op zijn...

Cover Popol Ace & Kork - Silently Loud

Popol Ace & Kork - Silently Loud Vijftien jaar geleden gebeurde er in Oslo iets speciaal. Popol Ace , een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT