2022-09-18
De internationale muziekpers kwam superlatieven tekort toen Nneka in 2005 haar debuut Victim Of Truth uitbracht. Ze zou binnen afzienbare tijd de muziekwereld veroveren en met groot gemak in de voetsporen treden van zangeressen als Lauryn Hill en Erykah Badu. Een uitgebreide wereldtournee waar zowel clubs als belangrijke festivals werden aangedaan, en daarnaast een rol als support-act van Lenny Kravitz en Gnarls Barkley, kwamen daarbij goed van pas, zodat het grote publiek snel kennis kon maken met dat leuke, uit Nigeria afkomstige zangeresje. De mix van hiphop, R&B, soul en een beetje reggae in combinatie met de Afrikaanse roots leverde een prettig toegankelijk geluid op. De overtuigingskracht, de vocale diversiteit en zelfgeschreven teksten waarin de maatschappij op een kritische wijze wordt beschouwd, zouden er bovendien voor zorgen dat niemand meer om haar heen kon. De drie jaar later verschenen belangrijke opvolger toonde aan dat het allemaal niet op toeval berustte. De zangeres bleek zich sterk te ontwikkelen en had daarmee een prima basis gelegd voor een mooie carrière.Inmiddels zijn we vijftien jaar verder en de hoog gespannen verwachtingen blijken niet helemaal te zijn uitgekomen. Nneka heeft diverse albums uitgebracht die teveel wisselden in kwaliteit en waarop te vaak sterke momenten werden afgewisseld met middelmatige liedjes. Vooral de veelzijdigheid van de zangeres, iets dat aanvankelijk als haar grote kracht werd beschouwd, leek zich tegen haar te keren. Persoonlijke problemen belemmerden vervolgens haar voortgang en daarnaast speelde de teleurstelling in de zakelijke kanten, die onlosmakelijk met het muzikantenbestaan verbonden zijn, een grote rol in haar ontwikkeling. Ondanks alles heeft ze het nooit opgegeven en probeerde zij met behulp van boven enige balans in haar leven te vinden. De strijdbare Nneka wist zich staande te houden en richtte vervolgens zelfs haar eigen platenlabel op, om zodoende minder afhankelijk actief te kunnen zijn als artieste.
Met het uitbrengen van haar zevende album, Love Supreme, is dus weer een moedige poging ondernomen om de eerder ingeslagen weg op te pakken. De uitstekende openingstrack ‘With You’, dat gekenmerkt wordt door pakkende synthpop en sterke beats, klinkt weliswaar veelbelovend maar in het flauwe ‘Tea?’ en in het daaropvolgende niemendalletje ‘Yahweh’ worden de vocale beperkingen al snel op pijnlijke wijze blootgelegd en daar kunnen allerlei trucjes zoals die tegenwoordig maar al te vaak gebruikt worden, helaas weinig aan veranderen. Met ‘This Life’ is het album nog niet eens halverwege, het zijn dertien tracks in totaal, en wordt de irritatiegrens wel heel dicht genaderd. Bang om allerlei stijlen als drum & bass, triphop, hiphop, soul en reggae op de luisteraar los te laten is ze niet, maar omdat het niveau van de opener nergens meer gehaald wordt is beluistering van het gehele album nog een hele klus en blijkt deze nieuwe poging op een mislukking te zijn uitgedraaid.
Nneka lijkt in 2022 als ervaren muzikante met het uitbrengen van Love Supreme helaas niet optimaal te kunnen profiteren van de opmars waarmee nieuwe, aanstormende powerwomen in de muziek er wel in slagen om over de hele wereld grote stappen voorwaarts te boeken.
Alt-J - The DreamHet moet heel lastig zijn voor een band, dat wanneer je een nieuwe album...
Park Jiha - The Gleam Afgaande op het instrument dat de voorkant siert, zou dit wel eens een heftig...