2007-06-28
Dat alle Britpop (of de daardoor sterk beinvloede) niet alleen nog maar uit het Verenigd Koninkrijk komt is na bands als The Bravery en The Strokes geen geheim meer. Maar met Don't Dance Rattlesnake weet ook de indie rock band The Films te bewijzen dat je best Brits kan klinken, ook als je niet uit het Verenigd Koninkrijk komt.The Films klinkt als The Kooks meets The Fratellis (maar dan net iets minder hyper en tadadada dadada, maar toch 3FM gevoelig) en een dikke vette knipoog naar The Strokes. Sterker nog, het zou me niets verbazen wanneer Michael Trent (The Films) en Julian Casablancas (The Strokes) op dezelfde zangschool hebben gezeten.
Maar eigenlijk mag je deze berg van vergelijkingen niet zien als slechts een berg van vergelijkingen, eerder als berg van complimenten. Het geluid wat The Films neerzet met Don't Dance Rattlesnake neerzetten is absoluut ruim voldoende, zo niet erg sterk.
Don't Dance Rattlesnake begint met twee erg sterke nummers, eerst hebben we het enthousiaste 'Good Day' en vervolgens het zo-gladgestreken-dat-het-mag-hup-op-de-radio-ermee 'Belt Loops'. Dat er vervolgens met 'Jealousy' over wordt gegaan op een rustigere tour is jammer, maar gelukkig wordt deze snel weer afgewisseld door de snellere en vrolijkere 'Call It Off' en 'Being Bored'.
The Films hebben alles in zich om groot te worden. Een bandnaam die begint met 'The' en ze zullen ongetwijfeld vele vrouwen (of meisjes) het hoofd op hol doen slaan en spelen onwijs lekkere muziek. Typisch een geval van 'Snel! Voor ze te groot zijn voor kleine zalen'.
1990s - CookiesDoor de Britse media worden ze getipt als de nieuwe Arctic Monkeys: 1990s –...
Sage Francis - Human the Death Dance Op het Dourfestival 2005 kwam ik bij toeval terecht bij Sage Francis . Nooit...