RECENSIE: Gus Dapperton - Where Polly People Go To Read

Dapperton
recensie cijfer 2019-07-22 Als de naam Gus Dapperton je iets zegt, dan is de kans groot dat je 13 Reasons Why hebt gekeken. Zijn grootste wapenfeit tot dusver is namelijk dat zijn nummer 'Of Lacking Spectacle' in de serie te horen was. Daar kan nog wel eens verandering in gaan komen, want de opvallende zanger - die in het dagelijkse leven luistert naar de naam Brendan Rice - gooit hoge ogen met zijn spannende DIY pop. Dit jaar geeft Dapperton zijn visitekaartje af in de vorm van debuutalbum Where Polly People Go To Read.

Openers ‘Verdigris’ en ‘World Class Cinema’ zijn eigenlijk gelijk mooie dwarsdoorsnedes van de plaat. Vrolijke, dromerige synths en elektronische beats vormen een muzikaal decor waar de stem van Gus zich doorheen beweegt. Soms met een zachte, vertellende stem, maar zo nu en dan zet de zanger wat kracht bij en krijgt de zang een rauw, schreeuwerig randje. Met het nummer ‘Eyes For Ellis’ lijken we even een andere kant op te gaan, maar na een dreigende intro worden we alweer snel begeleid door diezelfde stem en synths. Het geluid doet meer dan eens denken aan Ou Est Le Swimming Pool, technisch gezien past Where Polly People Go To Read in het eigenzinnige straatje van Billie Eilish - zij het als veel minder duistere tegenhanger.

Het debuut van Gus Dapperton is zo’n album dat je op zet en werkelijk voorbijvliegt. Toch bekruipt je na enkele luisterbeurten het gevoel dat, ondanks dat het een heel fijn debuut is geworden, er geen echte blijvertjes op de plaat staan. Daarvoor weet Gus nog niet genoeg een opvallende sound neer te zetten. Natuurlijk, nummers als ‘Roadhead’ en de eerdergenoemde titels stonden al heel snel in een aantal van de persoonlijke playlists, maar het lijken nog geen huzarenstukjes te zijn waarmee hij zich echt kan onderscheiden en een doorbraak kan forceren.

Misschien is Where Polly People Go To Read geen debuutalbum met hits waarmee Gus Dapperton direct de hitlijsten gaat bestormen, maar Gus lijkt dan ook veel meer een artiest van de lange adem te zijn. Voor de zomerfestivals van dit jaar is hij misschien te laat (al was hij in 2018 wel al op Best Kept Secret te bewonderen), maar het moet gek lopen wil je de zanger niet op de festivals van 2020 gaan zien. En terecht, want dit is heerlijke muziek voor op de zonnige middag.
Recensent:Robin Hogenboom Artiest:Gus Dapperton Label:AWAL
Cover Test Dept - Disturbance

Test Dept - Disturbance Industrial werd in de jaren negentig behoorlijk groot. De Amerikaanse bands...

Cover Guided By Voices - Zeppelin Over China

Guided By Voices - Zeppelin Over China Guided by Voices is terug, en hoe! In 2014 werden ze afgeschreven, wat...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT