2018-12-29
Enindelijk is er dan Northward het langverwachte project van Floor Jansen en de Noor Jorn Viggo Lofstad. Jansen kennen we natuurlijk als boegbeeld van Nightwish en Lofstad is bekend als gitarist van Pagan’s Mind. Het tweetal wordt op deze selftitled schijf bijgestaan door Morty Black, die we kennen van onder andere TNT en nog wat andere projecten, en twee drummers waarvan Stian Kristoffersen normaal bij Pagan’s Mind op de trommels slaat. De andere drummer heet Jango Nilsen die vooral sessiewerk doet. Als je de namen zo leest dan kan het niet anders of de plaat van Northward moet goed uit de verf komen, zeker als je bedenkt dat topproducer Jacob Hansen ook nog even lekker aan het geluid gesleuteld heeft. Nightwish fans zijn gewaarschuwd; wat Floor en Lofstad in elkaar geknutseld hebben staat mijlenver van Nightwish, of Ater Forever af. Het meest komt het nog in de buurt van Revamp, de band die Jansen had na haar afscheid bij After Forever, al gaat die vergelijking ook maar ten dele op, want Floor klinkt nu zeker niet zo verbitterd als op die eerste Revamp plaat. Strijdvaardig is meer het juiste woord. Wat Floor en Jorn hebben opgenomen zou je kunnen omschrijven als een mix van de ambachtelijke puntige hardrock die we kennen van Lita Ford en Doro Pesch, met een flinke snuf Whitesnake en leuke scheut Skunk Anansie. Maar dan allemaal net wat moderner klinkend.
Ondanks dat er binnen een bepaald stramien gespeeld wordt is het album afwisselend genoeg om volledig te kunnen boeien. De tracks liggen goed in het gehoor en behalve de uitstekend zingende Floor laat Lofstad horen dat hij een uiterst getalenteerde gitarist is. De mooie riffs vallen door het ruimtelijk geproduceerde geluid behoorlijk op en ook zijn solo’s zijn functioneel en klinken fris van de lever. Dat Floor bijna de hele plaat lang flink anders klinkt als binnen haar andere bands en projecten is een pluspunt. Het toont haar grenzeloze veelzijdigheid maar weer eens aan. De referentie naar genoemde namen zijn ook in haar stem te horen en vaak gaan de gedachten daarbij, heus waar, ook naar Skin van Skunk Anansie. Zeker in tracks als ‘While Love Died’, ‘Storm In A Glass’ en ‘Big Boy ‘ waarin ze ook tekstueel op een zelfde soort manier van zich af bijt. Wie ze in die tracks precies op de korrel neemt dat weten we dan weer niet, maar Floor slaat flink haar nagels uit. Eigenlijk is de ‘oude’ Floor vooral te ontdekken in de ballad ‘Bridle Passion’ en de epische afsluiter ‘Northward’.
Floor Jansen heeft de pauze van Nightwish goed besteed en met haar Northward-maatje een smakelijk plaatje opgenomen. Ze heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat ze gek is op dit soort muziek en het is terecht dat ze ons daar in laat delen. Dit smaakt naar meer en doet ons tevens nog reikhalzender uitkijken naar een nieuwe Nightwish plaat om die ‘andere’ Floor weer eens te horen.
J. Mascis - Elastic Days J Mascis is zo’n gitarist die eigenlijk een veel groter publiek verdiend....
De Raad van Toezicht - 84 Op het tweede album van de De Raad van Toezicht laten de muzikanten zich...