2019-01-16
Vernoemd naar een citaat in een interview van collega Blink-182 drummer Travis Barker, om zijn gemoedsgesteldheid te beschrijven na zijn vliegtuigongeluk, Million Dollars To Kill Me is het vijfde album van Joyce Manor. De band bestaat uit Barry Johnson (vocals en gitaar), Chase Knobbe (gitaar), Matt Ebert (bas) en de nieuwe aanwinst op drums: Pat Ware (voorheen van Spraynard).Het album is opgenomen in de GodCity Studio van Converge gitarist Kurt Ballou’s, waarbij Andrew Scheps getekend heeft voor het mixen ervan. Eerder heeft Scheps met Greenday en Weezer gewerkt en de sound van die bands hoor je dan ook op dit album overduidelijk doorklinken. Vergeleken met de eerder genoemde bands, klinkt het geluid van Joyce Manor nu wat volwassener, zonder aan impact te verliezen.
Opener ‘Fighting Kangaroo’ is een goede, krachtige binnenkomer en klinkt als een logisch vervolg op het vorige album, Cody. Dat is hierna wel anders:‘I Think I’m Still In Love With You’ wekt met het samenspel van de beide gitaristen, wat het nummer zowel een melancholisch als ook een agressief gevoel geeft, de indruk dat de band zich aan het ontwikkelen is.
‘I’m Not The One’ is zowaar een akoestisch nummer en geeft heel goed weer waar de band nog meer toe in staat is. Daar waar zij hun roots eerder in het poppunkwereldje hadden, gaan zij nu meer richting powerpop. ‘Silly Games’ bevestigt dit nog eens en het gebruik van een xylofoon laat horen dat de band openstaat voor een ander geluid.
Toch is het juist de titeltrack: ‘Million Dollars To Kill Me’ dat in al zijn facetten laat horen wat een goede band dit is. De gitaren met meer dan voldoende distortion, de stevige drum, de steady basgitaar gekoppeld aan teksten als “She’s the only one / who can take you to a pawn shop / and sell you for twice what you’re worth” : Joyce Manor laat horen dat zij nog steeds een rol speelt in 2018.
‘Wildflowers’ als afsluiter is prachtig en laat een totaal ander geluid horen. Het zijn met name de drums en de zang van Johnson die hier een centrale rol innemen. Hier klinkt het bijna als Britpop.
In hun tienjarige bestaan is de weg die de band inslaat sinds Cody een gewaagde, maar voor het behoud van de band een essentiële. Joyce Manor is volwassen geworden en nu maar hopen dat de fans van het eerste uur met hen mee willen groeien.
¡Pendejo! - Sin Vergüenza “Idioot!” of iets van die strekking, dat is wat ¡Pendejo! zo ongeveer...
Woitek Justyna Treeoh! - Get That Crispy Aan humor ontbreekt het de band Wojtek Justyna Treeoh! zeker niet. Zo zou...