2018-12-06
Annelie de Vries debuteert onder haar voornaam met een album van zeven eigen composities, allen solo uitgevoerd op piano. Annelie is geen onbekende in de muziekwereld: zij speelde al mee met Stevie Ann en maakt als toetsenist nu deel uit van de bands van Eefje de Visser, alsook van Jacqueline Govaert.Annelie komt uit een zeer muzikale familie en won met haar broers tot drie keer toe de Grote Prijs van Nederland. Zij is een zeer verdienstelijk zangeres en speelt saxofoon, maar piano is haar grote liefde. After Midnight is thuis opgenomen en dat betekent dat het enige wat je hoort de klanken zijn van de artiest op de piano, met enige achtergrondgeluiden: het kraken van de kruk, de aanslagen op de hamers en pedalen. Dat geeft een warme, huiselijke sfeer, maar niet op een saaie manier. Dat komt door de opbouw van het album, waar elk nummer op zichzelf staat, maar ook verbonden lijkt te zijn aan elkaar. De nummers blijven spannend door de zoektocht naar harmonie en rust. De grootsheid van Annelie uit zich dan ook in de manier waarop zij haar nummers speelt: weloverwogen en heel subtiel. Annelie heeft een doel voor ogen en lijkt zich af te sluiten voor enige verstoring. Zo lijkt het erop dat je stiekem in een aangrenzende kamer aan het meegenieten bent van een pianist, die haar ideeën 's nachts aan het uitwerken is.
Het openingsnummer ‘At Night’ zet direct de sfeer neer. De terugkerende melodie waar omheen van alles gebeurt heeft in het begin iets weg van Agnes Obel, maar Annelie weet het al snel eigen te maken. Het nummer krijgt een draai, waardoor het een klassieke kant opgaat, met af en toe flarden van vertrouwde klanken.
‘Full’ is het meest klassieke stuk op dit album en een logisch vervolg van het openingsnummer, gevolgd door ‘Of’, wat zo op een album van Kate Bush zou kunnen passen, met haar hoge tonen en ingehouden ritme. Dit nummer leent zich ook wel voor een invulling van zang, zonder dat je het echt mist overigens. Op ‘Snow’ hoor je voor het eerst de invloeden van popmuziek in haar stukken en het continue ritme van deze compositie zou zich goed lenen voor een interpretatie met meerdere instrumenten. Dit is een van de hoogtepunten, naast het complexe en emotionele ‘Quiet’, de afsluiter.
Daar waar een album gevuld met alleen maar pianomuziek vaak leidt tot een saaie optelling van eenzijdige composities, weet Annelie je goed te raken met haar eigentijdse en eigenwijze manier van spelen. Het neo-klassieke genre heeft er een artiest bij, waarbij het vast niemand zal verbazen als zij zich op haar tweede album van een heel andere kant laat zien en vooral laat horen.
Jesse Dayton - The OutsiderRockabilly muzikant Jesse Dayton draait al vele jaren mee. De Amerikaan nam...
Tom Grennan - Lighting Matches De eerste keer dat de Engelse Tom Grennan zijn stem aan het grote publiek...