RECENSIE: Tim Darcy - Saturday Night

Darcy
recensie cijfer 2017-03-22 Als albumhoezen het complete verhaal van de plaat zouden vertellen, zou je bij Saturday Nigh van Tim Darcy verwachten dat je te maken hebt met een makkelijk weg te luisteren album. Een keurige jonge man kijkt je kalm aan voor een blauwe achtergrond met naast hem een bosje bloemen. Maar niets is minder waar, de frontman van de Canadese band Ought, neemt de luisteraar mee op een uitdagende reis van ruim een half uur.

Albumopener ‘Tall Glass of Water’ lijkt zo erg de Velvet Underground, je zou er bijna aan gaan twijfelen of je wel de juiste plaat op de speler hebt gelegd. Darcy gaat vliegend van start op de springerige track, tot hij na een minuut wat gas terug neemt. Het nummer gaat verder als een midtempo liedje. Dit is de eerste, maar zeker niet de laatste, keer dat Darcy de luisteraar op het verkeerde been zet. ‘Joan Pt. 1, 2’ en ‘You Felt Comfort’ gaan door op dezelfde voet. Licht overstuurde garage rock nummers die net genoeg variaties en tempowisselingen bevatten om interessant te blijven. Bij de fantastische single ‘Still Waking Up’ komt de plaat terecht bij haar meest toegankelijke nummer. De melancholische melodie doet sterk denken aan The Smiths, terwijl Darcy er als een jonge Roy Orbison overheen croont.

Met het niet bijster interessante instrumentale ‘First Final Days’ sluit Tim Darcy het eerste deel van het album af en slaat hij een brug naar het experimentele tweede deel, dat begint met het titelnummer. De met een strijkstok bespeelde gitaar snijdt soms als een mes door het muzikale canvas, terwijl Darcy gejaagd zinnen als “Let me out and I’ll run” zingt. Na het geweld van ‘Saturday Night’ is het hypnotiserende ‘Found My Limit’ een perfect nummer om weer op adem te komen, al zorgt de emotieloze zang over de doffe gitaar voor een ietwat ongemakkelijk gevoel.
De volgende twee tracks ‘Saint Germain’ en ‘What’d You Release?’ keren weer terug naar een wat conventionelere songstructuur en zouden thuis kunnen horen op het eerste deel. Maar gevangen tussen ‘Found My Limit’ en de instrumentale avant garde-achtge afsluiter ‘Beyond Me’ voelen ze toch anders aan.

Het is niet altijd even gemakkelijk om naar deze plaat te luisteren, maar Tim Darcy levert een gewaagd, zelfverzekerd en uiteindelijk bevredigend solodebuut af met Saturday Night. 2017 heeft het geluk dat het al vroeg in het jaar één van de meest interessante platen mag ontvangen.
Recensent:Frits Klasen Artiest:Tim Darcy Label:Secretly Canadian
Cohen

Tim Cohen - Luck ManDat Tim Cohen een bezige bij is, is een understatement. Naast frontman van...

B Kant

De B-kant - De B-Kant de b-kant , nee dit is zeker niet verkeerd geschreven, is een bandje van...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT