2023-03-21
Twintig jaar geleden was de New Yorkse band Yeah Yeah Yeahs de onbetwiste leider van de postpunk. Met hun debuutalbum Fever To Tell [2003] gaven zij de garagerock een nieuwe impuls. Vooral na het succes van de single ‘Heads Will Roll’ [2009] werden zij gezien als rolmodellen. Dit gold met name voor de zangeres die met haar Zuid-Koreaanse/Amerikaanse wortels en uitbundige live optredens de aandacht trok. Er is sindsdien veel veranderd. Zo ook voor de leden van het trio, die na het vierde album, Mosquito [2013], elk hun eigen weg insloegen. Drummer Brian Chase begon zijn eigen platenlabel in de experimentele jazzscene; gitarist Nick Zinner toerde met onder andere Phoebe Bridgers en nam filmmuziek op; zangeres Karen O nam, naast filmmuziek, nog een album op met Dangermouse (Lux Prima [2019]). Uiteindelijk kwamen zij weer bij elkaar om een vijfde langspeelplaat, Cool It Down, op te nemen. Kan de band zich na al die tijd nog laten gelden?Het album opent in ieder geval sterk. ‘Spitting Off The Edge Of The World’ is een samenwerking met Perfume Genius dat zorgt voor heerlijke bombast. Direct wordt duidelijk dat de synthesizers, die hun intrede deden op It’s Blitz [2009], de overhand krijgen. De lange uitgerekte gitaarstukken van Zinner zorgen ervoor dat de fans van de band dit nummer zullen omarmen. Het daaropvolgende ‘Lovebomb’ is al net zo goed. Als Karen O ons roept - “Come close, come close, closer now” – worden we betoverd. We beginnen te geloven dat het nieuwe, meer elektronische, geluid van het drietal hen goed past.
Hierna gebeurt er echter iets vreemds. ‘Wolf’ klinkt te eenvoudig (“I am hungry like a wolf”) en is alsof de band ons een “vullertje” toespeelt. Is de magie van weleer toch op? Het lijkt van wel: ‘Fleez’ klinkt alleen maar goed door het geleende refrein uit ’Moody’[1981] van danspunkpioniers ESG. Het wordt nog brutaler: ‘Burning’ lijkt wel erg veel op ‘Beggin’ [1967] van The Four Seasons. Enkel de tekst “what you gonna do when you get to the water?” zet tot nadenken.
De laatste drie nummers kunnen het geheel niet naar een hoger niveau tillen. ‘Blacktop’ is een langzaam nummer, waarbij drumcomputers de stem van Karen O begeleiden als zij haar beginjaren voor zichzelf evalueert. “Oh, as I was young and easy / In the mercy of his means / Time held me green and dying.“ ‘Different Today’ is een (te) eenvoudig popnummer, waarbij zowel de regels “I feel different today/different today/different today about you” als “How the world keeps on spinning / It goes spinning out of control” tot vervelens toe terugkomen.
Als je als band maar vijf albums uitbrengt in twintig jaar, rijst al gauw de vraag of je nog relevant bent in de hedendaagse muziekwereld. Het antwoord is een pijnlijk en resoluut ‘Nee’. Wat de Yeah Yeah Yeahs hier laten horen is niet slecht, maar wel overbodig. De koek lijkt op; wij zijn allen een illusie armer.
Lambchop - The BibleKurt Wagner zit vol met tegenstellingen. Ziet hij zichzelf niet als een...
Björk - Fossora Elk album van Björk is een creatief avontuur. Zij het de muziek, de hoes of...