2016-11-23
Wanneer je aan je vijfde album toe bent, na tien jaar muziek maken met elkaar, dan wil je wel eens wat anders. Het Italiaanse Nosound moet zoiets gedacht hebben, toen ze aan Scintilla, wat “vonk” betekent, begonnen. Geen symfonische en bombastische uitspattingen dit keer van de progrockband, maar een tiental ingetogen nummers die juist door meer weg te laten, aan kwaliteit zouden moeten winnen. De LP is daarom waarschijnlijk heel anders dan wat de fans ervan verwachten en misschien ook gehoopt hadden.Want het is maar de vraag of ze op dit ingetogen geluid hebben zitten wachten, aangezien het verschillende zwakke punten in de band blootlegt. Zo valt op dat de zang van Giancarlo Erra niet zo goed uit de verf komt en vaak tekort schiet. Vooral in de hogere registers moet de zanger nogal eens aan kracht en overtuiging inboeten. De plaat begint wat twijfelachtig met het rustige ‘Short Story’, gevolgd door ‘Last Lunch’ dat ondanks zijn lengte niet echt interessant wil worden. Op ‘In Celebration Of Life’ wordt de band bijgestaan door Anathema's Vincent Cavanagh, waardoor het nummer direct één van de betere liedjes is. Ook de strijkers klinken hier mooi en geven de muziek een melancholische sfeer mee.
De muziek zweeft ook dit keer een beetje tussen Porcupine Tree en Pink Floyd heen en weer, maar weet nergens het niveau te halen van die topbands. Het is overduidelijk dat er veel naar vooral het rustigere werk van Porcupine Tree’s master mind Steven Wilson is geluisterd, maar dat de kwaliteit ontbreekt om met dezelfde vernuftige composities te komen. Ditmaal wordt er ook in het Italiaans gezongen en wel in ‘Sogno E Incendio’, wat het nummer karakter geeft, maar het liedje komt verder wat zeurderig over.
Het is jammer dat een band die eens wat nieuws probeert, daardoor minder uit de verf komt. Het is een nobel streven, vooral ook door het paradigma “less is more” toe te passen, maar het pakt simpelweg niet goed uit. De plaat is te traag en mist dynamiek, waardoor het juist aan spanning ontbreekt in plaats van dat het die toevoegt. Echt vonken wil het dus maar niet en misschien doet de band er goed aan de volgende keer weer wat dichter bij zichzelf te blijven.
Abraham Sarache - The Gardener ‘When I was 15 years old I decided to learn how to play the electric guitar...
.jpg)
Witherscape - The Northern Sanctuary De Zweedse grootmeester van melodische deathmetal Dan Swanö is terug. Deze...