RECENSIE: Weird Dreams - Luxury Alone

Weird Dreams
recensie cijfer 2016-10-21 Weird Dreams is het soloproject van de uit Londen afkomstige Doran Edwards. Na een debuutalbum en na te zijn verhuisd naar Parijs is Luxury Alone het tweede album van de beste man en de verhuizing lijkt hem niet direct veel goeds te hebben gebracht. Het lijkt hem eerder een beetje afgezwakt te hebben.

Het album klinkt zoals het coverartwork: erg vaal. Eerst dachten we nog dat het zwart van de albumhoes gewoon wat vaal was omdat de promoversie niet zo goed geprint was, maar een snelle google image search leert dat het de bedoeling is dat de hoes er uit ziet alsof de zwarte inkt bijna op was.

Een ander woord voor dit vale en vage uiterlijk is ook wel ‘dromerig’. Want zo zou je de muziek kunnen omschrijven. Deze dromerigheid komt met name doordat er weinig pit in de muziek zit en er veelvuldig gebruik gemaakt wordt van synthesizers die het meest doen denken aan een zeurderige jaren tachtig versie van Enya.

Het dieptepunt van de slaapverwekkende dromerigheid manifesteert zich aan het begin van ‘Fantasy Building’, dat klinkt als een weinig geïnspireerde esoterische soundscape. Totdat het nummer opeens om klapt in een enorm stuwende drone en je gelukkig weer uit je slaap wakker wordt geschud. Waarna het volgende nummer, ‘Digital Water’, ook eindelijk wat van zichzelf durft te laten zien. Nog meer stuwende drums met goed ingevulde instrumentatie en de eerste zanglijn van het album dat er daadwerkelijk toe doet. Vervolgens kiest Edwards er helaas voor om, na een interessante wisseling in drumgrooves, toch weer uit te faden en terug te gaan naar die saaie soundscapes.

Maar zo lijkt de laatste helft van het album dan toch opeens weer een bijzonder goed bestaansrecht te hebben. De laatste drie nummers bevatten een levendigheid die aan het begin van het album ontbreekt. Hoewel de nummers wat bij elkaar geraapt lijken en niet zo goed bij elkaar passen, maakt dit toch een hoop goed met het begin van het album. Alsof Edwards heeft durven loslaten dat hij een bepaalde jaren tachtig sound moest hebben en gewoon muziek is gaan maken die hij zelf graag wilde maken. Deze tweede helft van het album had Edwards wellicht beter als EP kunnen uitbrengen, dan had hij het eerste deel gewoon weg kunnen gooien.
Recensent:Arthur Matze Artiest:Weird Dreams Label:Tough Love Records
Cover Barbarisms - Browser

Barbarisms - BrowserNicholas Faraone is een in Stockholm woonachtige Amerikaan, die een muzikale...

Cover Mitski - Puberty 2

Mitski - Pubery 2 Mitski brak twee jaar geleden ineens hard door toen haar debuut massaal...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT