2015-03-01
Bewijzen in eigen land hoeft niet meer. Haar ster fonkelt al aan de hemel. Maar kan onze eigen Janne Schra nu ook het buitenland aan zich onderwerpen. Kan zij beginnen aan haar kruistocht op zoek naar een nog groter publiek.Het antwoord: ja. Haar tweede soloalbum Ponzo is de logische verderzetting van haar debuutplaat. Deze keer zocht ze haar heil niet elders, maar bleef ze gezellig in haar woonkamer. En daar nam ze met haar vriend Torre Florim haar tweede exemplaar op.
De opening van de plaat is als het gordijn dat open zwaait op de bühne. Grandeur, maar even snel weer ingetogen. Schra op de voorsteven van haar ‘Schip’. Zij is de kapitein en leidt ons door de wateren van haar wonderlijke wereld “A little paint and it will shin eagain, just like before”. Het klinkt als een reis die nog niet afgesloten is. Het Red Limo Quartet dat prominent opende, duikt meteen naar het achterdek en begeleidt haar subtiel. De zee is rustig, en wij laten ons gezellig meevoeren.
Maar de storm komt op en de ravissante Janne laat het achterste van haar tong zien. Ze heeft pit. Ze ruilt de stilte van de zee in voor het rumoerige stadsleven. En in die stad is ze op zoek naar haar lief, of niet? Want aan de andere kant heeft ze door die liefde veel moeten missen.
Het is geen plaat met alleen liefdesperikelen. Schra laat verschillende gezichten zien. Ze houdt het positieve vast, geeft ons terloops advies “You’d be filthy rich if you let go the things you can’t control”, maar komt ook onwetend over “Why am I looking for more, when everything is so good now”. Ze beklemtoont die onwetendheid door het kraken van het pianokrukje. Een soort van onzekerheid valt over haar, en die laat het nummer op zijn plaats vallen.
Gevaar schuwt ze. Ze zoekt het niet op, maar het ligt overal op de loer. In ‘Scare Me’, wilt ze de geborgenheid van zijn armen ervaren om haar te troosten. Met enkele toffe verzen kleedt ze het aangenaam in “The safety net waits for slippery ropes and sweaty hands”. Enkel gaan de lyrics nie taltijd even volt mee met de melodie, en klinkt het ietwat geforceerd.
Eindigen doet ze wel in schoonheid. Je voelt je terug op haar schip dat de haven invaart en aanmeert. Janne komt thuis. Het is een lofrede aan haar zus, bijgenaamd, ‘Little Bamboo’. Haar steun en toeverlaat. Ze voelt zich er door gesterkt, en kijkt naar haar op. Onafscheidelijk en met een heuse brok heimwee achteruit kijkend.
Het motto van Schra is Carpe Diem, geniet van alle kleine dingen. De kleinste, de meest verfijnde of zelfs het ongedefinieerde. Rijkdom is rondom. Je moet het alleen maar zien, ontdekken en grijpen. Geluk zal je vinden en wij worden gelukkig van deze plaat vol positivisme en blijdschap. Een geheel, maar een gevarieerd geheel. Janne is klaar voor de zomer, klaar voor de festivals.
.jpg)
The Waterboys - Modern BluesIn tijden dat de radio zich massaal stort op r‘n’b en waar voormalige...
.jpg)
Dead Bronco - Penitent Man De commercie heeft ontdekt dat er weer goed geld te verdienen valt met...