2014-09-25
Net op het moment dat wij dachten dat de storm rondom stoner-collectief VISTA CHINO was uitgeraasd en de kust weer veilig was, besluit John Garcia, autoriteit op het gebied van de Desert Rock, weer eens om van zich te laten horen. Niet met Kyuss, niet met Slo Burn, geen Unida en ook niet met Hermano. Nee, deze keer met een solo-album die hij voor het gemak maar onder zijn eigen naam laat verschijnen en dan ook nog eens, zoals het een echte doe-het-zelver betaamt, met de titel John Garcia. Het plan hiervoor bestond overigens al bijna twintig jaar geleden maar wie enigszins bekend is met de werkwijze van Garcia zal begrijpen dat het gebrek aan tijd zonder enige twijfel als een geldig excuus kan worden aanvaard.Uiteraard stond hij er niet helemaal alleen voor toen hij zijn eerste takes in de studio opnam. Met een in al die jaren opgebouwde imposante vriendenkring in de rockscene zou je wel gek zijn als je daar geen gebruik van zou maken. Danko Jones stond sowieso al bij hem in het krijt sinds zijn geweldige bijdrage op de killertrack ‘Forest For The Trees’ op Danko’s album Never Too Loud uit 2008. Als wederdienst schreef Danko ‘5000 Miles’, een zware, logge rocktrack waarin Garcia nog steeds aantoont de beste in het genre te zijn. Je zou bijna hopen dat die twee elkaar wat vaker opzoeken.
Logischerwijs en volkomen terecht blijft de naam John Garcia nog altijd onlosmakelijk verbonden met Kyuss, een band die nog altijd tot de verbeelding spreekt en ooit nog eens de waardering lijkt te krijgen die het verdient. Ondanks alle juridische rompslomp met Josh Homme over het gebruik van de naam blijkt oud-Kyuss-maatje Nick Oliveri nog altijd bereid om muzikale hand- en spandiensten te verlenen als daar om wordt gevraagd. Zo blijft het verleden ook na al die jaren nog steeds een belangrijke rol spelen in de muziek van de zanger.
De stoner-, maar vooral de rock- en bluesinvloeden blijken overigens nooit ver weg te zijn. Garcia zelf heeft er overigens nooit bij stil gestaan hoe men zijn muziek omschreef maar dat het iets met Rock ’N Roll was stond altijd als een paal boven water.
Het grootste deel schreef hij zelf maar de verleiding om iets op te nemen van zijn favoriete bands om daar vervolgens een geheel eigen draai aan te geven bleek te groot. Hoewel ‘Rolling Stoned’ van de Canadese band Black Mastiff afkomstig is lijkt Garcia het echt te menen als hij op ijzingwekkende wijze belooft haar te vermoorden: ”If You Leave Me I Will Kill You”.
Bij het zelfgeschreven ‘His Bullets Energy’, de zevende track van het album is iets vreemds aan de hand. Iets wat we ons pas realiseren bij de afsluiter met de titel ‘Her Bullets Energy’. Garcia heeft hier ooit als twintigjarige met Andy Brown, de gitarist van Hermano, aan gewerkt en hetzelfde idee op twee manieren uitgevoerd. De eerste is een venijnige, haast agressieve riff-georienteerde uitvoering en de laatste is een ongekend gevoelige versie waarin een prachtige akoestische gitaar te horen is van niemand minder dan Doors-gitarist Robbie Krieger die er een Spaanse flamenco-achtige draai aan geeft. Alleen al dit uitermate verrassende slotstuk maakt dit album het beluisteren meer dan waard. Dat het John Garcia zelfs met dit solo-album niet gelukt is om het verleden achter zich te laten zal hoogstwaarschijnlijk voor niemand een probleem zijn.
.jpg)
Alestorm - Sunset On The Golden AgeWanneer je depressief bent dan is er maar een medicijn: draai de nieuwste...
.jpg)
Erasure - The Violet Flame Je hoeft maar een liedje te horen van, het voor de massa niet bekende,...