RECENSIE: Satyricon - Deep Calleth Upon Deep

Saty
recensie cijfer 2017-09-22 Blackmetal kun je het eigenlijk niet echt meer noemen, de muziek van Satyricon. Nee de muziek van de twee Noorse heren Satyr en Frost overstijgt alle hokjes binnen de metal moeiteloos, want metal, dat kunnen we het zeker nog wel noemen, maar wie had ooit kunnen denken dat een band die een allesverschroeiende blackmetalklassieker als Nemesis Divina opnam met een gevoelige track als ‘To Your Brethren In The Dark’ op de proppen zou komen. Het is gewoon te horen op Deep Calleth Upon Deep, de negende worp van Satyricon.

Na de beginjaren met een aantal knalharde blackmetalalbums zag Satyricon in dat het roer om moest om interessant te blijven. Het leverde in 2002 Volcano op, een plaat verguisd bij de puristen, maar een plaat ook die de band flinke naamsbekendheid opleverde. Het is een plaat ook die bij ondergetekende nog regelmatig de draaitafel weet te vinden. In de jaren daarna borduurde de band voort op dit geluid dat zeker nog blackmetal stukjes bevatte maar toch meer op traditionele metalriffs gebaseerd was. De koren, folkinvloeden en gastzangers en zangeressen deden de rest.

Op Deep Calleth Upon Deep gaat de plaat verdere waar de band gebleven was met de titelloze voorganger en wanneer je de plaat direct afspeelt achter Volcano hoor je niet ineens zoveel verschil. De grom van Satyr zorgt ervoor dat de muziek nooit te soft wordt, maar we horen nu ook weer heldere zang op de achterrond meegalmen, zoals in het titelnummer en vrij prominent in ‘The Ghost Of Rome’ dat op zichzelf al een vrij aparte track is door de Queens Of The Stone Age-achtige drive en dito gitaargeluid. Bijzonder, mogen we dit toch wel noemen. Pas in het lange ‘Black Wings And Withering Gloom’ horen we weer wat van de ouderwetse Satyricon terug. Het mooie is dat het moeiteloos past tussen de andere songs die vol staan met midtempo stukken en rijkelijk voorzien zijn van sludgy riffs.

Satyricon neemt per album een heel klein stukje meer afstand van haar oorspronkelijke blackmetal, maar doet dat zo subtiel dat het amper opvalt. Het maakt van Deep Calleth Upon Deep een plaat die je weer net zo gemakkelijk bij de kladden grijpt als haar voorgangers. Een plaat ook die aantoont dat Satyr, die aan het bijkomen is van een aantal behandelingen aan een hersentumor, en Frost graag over de grenzen heen kijken en zo een apart stel binnen de metal blijven. Schijt aan de zogenaamde puristen, dit is weer een mooie Satyricon-waardige plaat.
Recensent:Jan Didden Artiest:Satyricon Label:Napalm Records
Cover Bas Kooman - Dans Dwaas

Bas Kooman - Dans Dwaas Bas Kooman is een liedjesschrijver uit Alphen aan de Rijn. Als je zijn...

Cover Big & Rich - Did It For The Party

Big & Rich - Did It For The Party De hoes van Did It For The Party doet het ergste vrezen. Het duo Big &...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT