2013-06-25
Little Caesar blijkt een passende bandnaam te zijn, want hun Rome is ook niet zo maar in één dag gebouwd. Ze hebben moeten knokken voor hun American Dream, het vijfde volledige album dat ze in twintig jaar tijd uit brengen. Alhoewel, echt knokken was niet nodig, want ze hadden wel altijd de juiste mensen om zich heen. Het zat ze gewoonweg niet altijd mee. In 2010 keerde eindelijk het tij voor deze kleine keizer met Redemption en met de nieuwe release kan hun keizerrijk alleen nog maar groeien. Het heeft ze in ieder geval een plekje op het legendarische Download festival opgeleverd. Iets waar ze voorheen nog niet eens van durfde te dromen. De band komt uit Los Angeles en kwam op in 1987, in de tijd dat “Hair Bands” helemaal hot waren en Little Caesar net buiten de boot viel. Ze waren wel langharig, maar getatoeëerde bikers, die gevoelige, rockmuziek met een vuistslag maakten. Daardoor vielen ze op, maar werden niet meteen geliefd. Er was een zekere botsing met een hun ruige uiterlijk en het geluid wat daar uit voort kwam. Zelf waren ze er ontzettend trots op om tegen de stroming in te zwemmen. Hierdoor werden ze dan ook opgepakt door muzieklegende Jimmy Lovine, de grootse A&R-man John Kalodner en producer Bob Rock. De laatste zou je kunnen kennen van zijn werk op Metallica’s Black Allbum uit 1991. Dat dit echter geen goed begin hoeft te zijn, blijkt als alles mis gaat als ze hun eerste plaat uit willen brengen, die het gewoonweg niet eens redt tot aan de uitgevers.
In 1990 brengen ze dan toch hun debuut Name Your Poison uit via Geffen Records, en de opvolger Influence in 1992. Een doorbraak zat er echter niet in, maar dat proberen ze nu opnieuw. Muzikaal gezien doet het denken aan een mix van AC/DC en Aerosmith, maar dan iets minder diepgaand en wat meer southern rock. Het is nog steeds volop rocken, met een gevoelige snaar. American Dream bevat knallers als ‘Holy Roller’, ‘American Dream’ en ‘Hard Rock Hell’, die je het gaspedaal net iets verder in laten drukken. Aan ballads ontbreekt het uiteraard niet, die zijn er met ‘Prisoner Of Love’ en ‘Only A Memory Away’. Het is exact de plaat die je zou verwachten van een stel stoere bikers, die dagen lang niets anders doen dan crossen over de route 66. Af en toe stoppen ze bij een wegrestaurant om tot rust te komen, om daarna met een blik op oneindig achter de horizon te verdwijnen.
Hun doorzettingsvermogen is bewonderenswaardig en zeker als ze na al die tijd nog zo’n energieke release weten te leveren. Geen sprankje vermoeidheid, maar dezelfde positieve instelling als ieder andere band die net begint door te breken. Het is voor Little Caesar te hopen dat ze met American Dream hun droom eindelijk waar kunnen maken, want het is overduidelijk dat de rockers over passie beschikken.
.jpg)
Dirty York - Feed The FictionMijn bescheiden mening is dat iedere band de muziek moet maken die ze wil....
.jpg)
Rudimental - Home Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Het Britse Rudimental wist al in...