RECENSIE: Exile Parade - Hit the Zoo

Cover Exile Parade - Hit the Zoo
recensie cijfer 2012-02-06 Exile Parade wordt in 2006 opgericht in de Engelse stad Warrington. Al snel worden wat demo’s op MySpace gezet en deze worden opgemerkt door Oasis-producer Owen Morris. Hij besluit de band te helpen en produceert de eerste EP van de band, Brothel Ballet. Ruim anderhalf jaar na de release van deze EP is het nu tijd voor het eerste volwaardige album van Exile Parade.

Hit The Zoo is opnieuw geproduceerd door Owen Morris, die naast Oasis ook met The Verve, The Fratellis en The View werkte. Hij krijgt hulp van Marco Migliari, die eerder engineer was voor onder andere Sigur Rós. Deze heren hebben Hit The Zoo een groots geluid meegegeven, al heeft de band daar zelf ook duidelijk aan bijgedragen. Exile Parade heeft zich namelijk vanaf het begin laten inspireren door Oasis en deze stadionsound is iets wat ze alvast met hun helden gemeen hebben. Daarnaast beschikt Exile Parade ook over de nodige hoeveelheid branie.

Puur muzikaal heeft Exile Parade een stuk minder overeenkomsten met hun helden. Hit The Zoo is overwegend hard en uptempo en lijkt minstens net zo sterk beïnvloed door post-hardcore als door Britpop. Zanger Daniel Lomax legt zijn hele ziel en zaligheid in zijn zang en dit geeft de songs een zekere urgentie mee. Tenminste, een deel van de songs. Naarmate het album vordert, ontaardt zijn geëmotioneerde zang zo nu en dan in aanstellerij.

Hit The Zoo opent sterk met het zeer energieke ‘Fire Walk With Me’, dat overigens ook de EP Brothel Ballet opende. In veel andere songs wisselt Exile Parade harde passages af met (iets) rustigere stukken. Het best doen ze dit in ‘Mach Schau’ en ‘The Longest Day’. Door af en toe even gas terug te nemen, komen de stevigere stukken nog harder binnen.

Beduidend minder sterk zijn de twee powerballads op Hit The Zoo. In ‘If I’m Not Famous’ en vooral ‘Astronaut’ doet Exile Parade sterk denken aan Bon Jovi en dat is geen aanbeveling. Ook het funky ‘Moviemaker’ overtuigt maar half. Dit geldt echter zeker niet voor afsluiter ‘Shadows’. In deze nogal afwijkende track experimenteert de band met elektronica, maar klinkt ook een invloed van Pink Floyd door. ‘Shadows’ is misschien niet het meest catchy nummer op Hit The Zoo, maar wel duidelijk het meest interessante. Voor de rest moet Exile Parade het toch vooral hebben van de energie en de meezingbare refreinen.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:Exile Parade Label:Suburban
Cover Therapy? - A Brief Crack Of Light

Therapy? - A Brief Crack Of LightAch, de jaren negentig. Toen je nog in een zwart met geel...

Cover The Red Light Rumors - Tonight I'm Going Wild

The Red Light Rumors - Tonight I'm Going Wild Op de een of andere manier weten de Belgen muzikaal gezien altijd precies wat...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT