2009-08-14
Het pas ontstane Geff is een zogenaamde supergroep rond zanger Göran Edman. De man heeft op ontelbare albums sessiewerk verricht, maar is toch vooral bekend geworden om zijn werk met Brazen Abbot, John Norum en Yngwie Malmsteen. Bij die laatste twee grootheden was ook toetsenist Mays Olausson een veel geziene gast. Drummer Anders Johansson is ook bekend om zijn rol bij Malmsteen en later Hammerfall. Bassist Per Stadin heeft bij talloze bands gespeeld waarvan Silver Mountain de bekendste is. Grote onbekende in Geff is gitarist Ralf Jedestedt, hoewel hij wel degene is die de Zweedse band bij elkaar heeft gebracht. Na bovenstaand intro is het al duidelijk wat je op het debuut Land Of The Free kunt verwachten: ambachtelijke hardrock in de stijl van Rainbow, Deep Purple en natuurlijk Brazen Abbot. Stuwende Hardrocknummers als ‘Xtacy’, ‘Crusaders’ en ‘Land Of The Free’ worden afgewisseld met bluesrock nummers als ‘Fruits Of Life’ en ‘Fool’s Paradise’, waarin Edman vocale prestaties levert die er niet om liegen. De man heeft een enorme flexibele stem die ergens het midden houdt tussen die van Joe Lynn Turner en Glenn Hughes. Van de meeste songs druipt de klasse van de muzikanten af, en blijkt de liefde die de mannen voor dit soort muziek aan de dag leggen. Dit zijn duidelijk heren die het klappen van de zweep kennen. Het eerder genoemde ‘Crusaders’ is wel het absolute hoogtepunt van dit album. Wat een bezieling is er in dit nummer te horen.
De instrumentbeheersing klopt aan alle kanten, het toetsenwerk is subtiel en het gitaarspel van Jedestedt is functioneel, waarbij de man zich niet laat verleiden tot overdadige en gezochte solo’s. Daarbij is de zang van Edman werkelijke fenomenaal. Wat een bereik heeft die man. Helaas is het langdradige ‘Mr. Cain’ een draak van een nummer, waarin de band probeert als Guns n’ Roses te klinken. Dit nummer hadden ze beter weg kunnen laten omdat het enorm contrasteert met de rest van het album, en er een irritatiemoment halverwege een lekker lopend album is ontstaan. Neemt niet weg dat de overige negen nummers van behoorlijk niveau zijn en prima voer is voor fans van eerder genoemde bands. Al blijf je wel het idee houden dat je het allemaal al eens hebt gehoord.
Fagget Fairys - Feed the HorseQua ritme en gevoel komt Fagget Fairy in de buurt van Sean Paul na pillen....
Flevans - 27 Devils Flevans is een producer uit Brighton die al twee albums op zijn naam heeft...