2008-11-11
Ooit een van de trendsetters in het emocore genre, is Funeral For A Friend (FFAF) uitgegroeid tot een mak rockbandje. De overstap van Warner naar Roadrunner beloofde dan ook veel goeds voor fans van onder andere het album Casually Dressed & Deep in Conversation. Jammer genoeg heeft dit weinig invloed gehad op Memory and Humanity, het nieuwe album van deze formatie uit Wales.Ooit was FFAF de band die de toon aangaf in de emocore scene, met waarschijnlijk 'Red is the New Black' als klapper op de vuurpijl, dat uitgroeide tot emocore-klassieker. Naarmate de jaren verstreken en de albums uitkwamen was er steeds minder plek voor screams in de band en veranderde de band van emocore naar emorock. De band klinkt nu meer als een mix tussen Jimmy Eat World en Hundred Reasons.
Toch is Memory and Humanity geen slecht album; kwalitatief is er niks te klagen en ook de songs steken prima in elkaar. Het is alleen zo jammer dat FFAF zoveel meer was dan dit, nu zijn zij opgelost in de grote menigte van gezichtsloze bands. Heel even leek het erop dat ze met 'Constant Illuminations' terug gingen naar het oude FFAF-geluid, maar het blijft slechts bij een fanatieke bridge dat, ondanks zijn vette geluid, uit de toon valt bij de rest van het album.
Veel oldschool FFAF fans zijn waarschijnlijk na het album Hours al afgehaakt en worden met dit album dan ook niet terug gehaald. Funeral For A Friend is hardcore-af maar weet dankzij een (in zijn genre) prima emorock plaat een heleboel mainstream harten te raken en vervolgen daarmee de koers die zij met Hours ingezet hebben.
Kids in Glass Houses - This is Smart CasualRoadrunner, normaliter geïnteresseerd in metal en hardrock, verbreedt met...
Jesus Volt - Hallelujah Motherfuckers! Na drie studio cd's en meer dan 700 gigs in tien jaar tijd, vond de Franse...