2008-11-06
The Sound Ex(plosion) is een amalgaam van verschillende uiteenlopende muziekstromingen. Neem een stukje garage rock, neem Led Zeppelin, pak The Kooks erbij, hussel het door elkaar en voeg er nog wat emocore doorheen en 80s-muziek, U2-achtige opbouwen en je hebt The Sound Ex. Ontstaan in de UK in 2003, onder de hoed van Sony hun eerste plaat en single uitgegeven, maar daarna van het label gegooid vanwege te weinig resultaat en nu terug op Demolition hebben we hier één van de meest boeiende cd’s van de laatste tijd. Enorme gedrevenheid en rake akkoorden komen hier namelijk samen. ‘Loss’, het derde nummer op de cd is hier wel het beste voorbeeld van. Een drukke, vette distortionopening gaat over in een gedreven zang en een refrein dat weer aan alle kanten knalt. Meer richting het eind van het nummer blijkt het toch meer de 70s-kant op te gaan met een lange bridge die dan weer over gaat in het refrein. Af en toe een beetje schreeuwerig, maar fel als een opgejaagde groep tieners staat The Sound Ex als een huis. ‘9 Mile Ride’ brengt weer ouderwetse gevoelens naar boven op het moment dat vanuit de brug naar het refrein gebouwd wordt en de uitspatting die volgt nog het meest weg heeft van een allesomvattende explosie. Ja, daar zijn ze goed in bij The Sound Ex. De sluiter van de cd is de titeltrack van de cd. Een rustige opening blijkt al snel over te gaan in een Led Zeppelin-erige opbouw met agressieve akkoorden en een mannelijke stem. Rond twee minuten lijkt het dan toch een veel moderner nummer met diverse elektronica die het nummer weer een andere kant op sturen. Weer een minuut later zitten we meer in een soort neo-klassiek stuk en nog een minuut later zijn we weer op een ander stuk aanbeland.
De momenten dat The Sound Ex toch nog een beetje steekjes laat vallen zijn de momenten waarin er weinig gebeurt. Af en toe zitten er stiltes in nummers die het mogelijk maken om te jumpen van stroming naar stroming, maar die op zichzelf vooral afdoen aan de muziek. Niet dat de cd niet klinkt als één geheel, dat zeker niet, maar soms zijn de stiltes net iets teveel van het goede en hoop je dat het nummer dat volgt eindelijk eens de volle drie minuten door zal beuken. The Sound Ex slaagt er overigens buitengewoon goed in een interessante rockplaat te maken, zonder teveel poespas maar met verschillende nieuwe stromingen. Hier gaan we zeker nog meer van horen.
Santigold - SantogoldEind november zal de ‘Glow in the Dark’-tour van Kanye West de Rotterdamse...
a girl called M - a girl called M De man achter A Girl Called M heeft voorafgaand aan de opnames van zijn...