RECENSIE: The Sleeping Years - We're Becoming Islands One by One

The Sleeping Years - We’re becoming islands one by one
recensie cijfer 2008-04-30 Even werd ik op het verkeerde been gezet toen ik dit album voor het eerst beluisterde. Is Brian Molko (Placebo) een nieuwe band begonnen? De nasale zang lijkt in de eerste coupletten van de prachtig stemmige opener ‘Setting fire to sleepy towns’ namelijk akelig veel op dat van de voorman van Placebo. Ook het neerslachtige sfeertje zou zo van Placebo kunnen zijn. Maar de bijgeleverde biografie bracht gelukkig al snel duidelijkheid. The Sleeping Years blijkt de band te zijn van Dale Grundle, eerder de man achter Catchers. Wie zeg je? Precies, dat was ook mijn reactie. Kennelijk werd deze band vooral in Groot-Brittannië op handen gedragen. Daar toerde ze met acts als Pulp, Oasis en The Divine Comedy.

Maar goed, The Sleeping Years dus. We’re becoming islands one by one is het fraaie debuut van dit nieuwe project van Dale Grundle. Met de akoestische gitaar, cello, piano, bass en drums als voornaamste ingrediënten schept de band een neerslachtige sfeer zonder topzwaar te worden. De oh zo breekbare stem van Grundle versterkt het mooie sfeertje nog eens extra, en geeft de songs vaak een diep emotionele lading. Dit lukt dan misschien nog niet bij alle songs, maar als het lukt, is het goed raak. Luister eens naar ‘Broken homes’ en je begrijpt wat ik bedoel. Je moet wel van steen zijn wil je hier niet even stil van worden. Ook opener Setting fire to sleepy towns en The shape of things to come zetten even de tijd stil. Soms schurkt het geluid dan misschien tegen de ingetogen kant van Placebo aan, maar het is lang geleden dat Placebo mij zo heeft weten te raken als deze songs van The Sleeping Years. De band heeft trouwens ook een meer poppy kant, getuige ‘You and me against the world’. Ook niet verkeerd, maar het zijn vooral de ingetogen songs die hier indruk maken.

We’re becoming islands one by one is een album dat niet direct beklijft. Het heeft vele draaibeurten nodig voordat het zijn schatten prijsgeeft. Maar zijn dat niet juist de albums met de langste houdbaarheidsdatum?

De Fransen schijnen al behoorlijk weg te lopen met deze band, Nederland zou er goed aan doen dit voorbeeld te volgen.
Recensent:Chris Dietzel Artiest:The Sleeping Years Label:Talitres Records
Temposhark – The Invisible Line

Temposhark - The Invinsible LineSoms ben je lang aan het zoeken hoe je het beste een band kan omschrijven. Zo...

Styrofoam – A Thousand Words

Styrofoam - A Thousand Words Antwerpenaar Arne van Petegem vormt in zijn eentje Styrofoam . Ook buiten...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT