2023-05-01
"Mijn instrument is dierlijk. Alles aan hem roept dierlijkheid op: zijn vorm, zijn organologie, zijn geluiden, de overvloedige iconografische verbeelding die het heeft gewekt. De veuze, een instrument met een zoömorf karakter, dat ademt, ademt, schreeuwt, kreunt. Terwijl ik mijn doedelzak op het podium ontleed, wil ik de schaduw van dit beest laten horen en zien.” Dat vertelt François Robin in het boekje dat bij het album L'Ombre De La Bête (‘De Schaduw Van Het Beest’) is gevoegd. Sinds 2006 houdt hij zich bezig met een elektro-akoestisch klankverkenningsproces van de veuze, een doedelzak uit de Nantes regio (Frankrijk).Samen met de artiest Mathias Delplanque zorgt hij voor een ware revolutie van het aloude instrument. Dat is uitermate knap, aangezien de veuze beperkt is tot maar één octaaf. De elektronica en sampling die Delplanique toepast, weet het instrument te tillen naar een andere dimensie. Letterlijk, aangezien beide muzikanten inspiratie putten uit muziek van videospellen uit de jaren negentig. Met name de "soundtrack" van David Whittaker voor het Amiga-videospel The Shadow of the Beast [1989].
Al op het eerste nummer ‘Sous Le Cuir’ (‘Onder Het Leer’), maak je kennis met het gepiep, gekraak en gekreun van de Bretonse doedelzak. Geleidelijk aan hoor je de typische klanken naar boven komen, al weet de drone van Delphaniqie uiteindelijk te overheersen. Diezelfde zware drone wordt ingezet op ‘Perdu’ (‘Verloren’), waarbij Robin viool speelt. Het nummer heeft iets meeslepends en zal op menig luisteraar hypnotiserend overkomen. Als halverwege de veuze zijn intrede doet, klinkt het inmiddels als iets vanzelfsprekends. De ritmes en gesamplede muzieklagen zorgen ervoor dat het nummer eigentijds klinkt.
De Armeense doedoek die Robin hanteert, brengt je vervolgens op ‘Dans L’Ombre’ (‘In De Schaduw’) in vervoering. Delplanque pakt zijn vrije rol overtuigend op om elektronische klanken erover uit te strooien. De introductie van de mizmar op ‘Le Puits’ (‘De Bron’) brengt je in het Midden-Oosten, waar een spanning heerst door de verschillende synthesizergeluiden op de achtergrond. Het is een ideale inleiding tot het meest intense nummer op het album. Op ‘L’Homme À Tête De Cheval’ (‘De Man Met De Paardenkop’) halen zij werkelijk alles uit de kast. De gelaagde instrumentatie op donkere droneklanken is de perfecte compositie op dit album. Slotakkoord ‘Fin De Règne’ (‘Einde Van Het Rijk’) brengt de rust weer terug; de repetitieve percussie en de gelaagde blaasinstrumenten doen denken aan een marktbezoek in het Midden-Oosten op een hele warme dag.
Het is werkelijk onvoorstelbaar wat dit tweetal laat horen: nooit gedacht dat een doedelzak zo meeslepend kan zijn. Door de inbreng van elektronisch percussie, ambient- en droneklanken klinkt dit eeuwenoude instrument weer helemaal van deze tijd. Kijk niet gek op als je dit duo op een affiche voor een popfestival treft.
Shuluq Ensemble - The Dream Of Ibn HamdisLaat je fantasie de vrije loop. Stel je nu eens voor dat er een wind waait...
Dans Dans - '6' In tegenstelling tot wat je zou verwachten, is Dans Dans allesbehalve een...