2021-11-10
Veertig jaar Tsjechische punkrockgeschiedenis komt op het laatste album van Zuby Nehty samen. Zo zijn er Marka Miková (piano, zang) en Pavla Jonssonová (gitaar, zang) die in de beginjaren tachtig in de band GAS zaten; Kateřina Jirčíková (dwarsfluit, saxofoon, zang) die in diezelfde periode in de band Dybbuk zat en oudgedienden Alice Flesarová (saxofoon, zang) en Jana Kaplanová (drums, trompet, zang). Opvallend detail is dat laatstgenoemde haar plek in de band Traband afstaat en na negen jaar afwezigheid een van de oprichters, Hana Řepová, vervangt. Voor de oplettende lezer: dit is geen vrouwenband. Feit blijft wel dat bassist Jan Maxa (ex-Vltava ) er warmpjes bij zit. Toegegeven: de dagen waarop ze punk, new wave en alternatieve rock in elkaar verweefden tot een eclectisch mengsel hebben zij achter zich gelaten. Het plezier om weer samen te spelen en de energie die zij daardoor krijgen hebben die plaats ingenomen. Hierdoor is Srdce Ven (vrij vertaald ”Uit het hart”) een sprankelend album geworden. De eigenzinnigheid en humor van de band laten zich horen op de ode aan zowel bouillon (‘Vývar’) als de bergbeklimming van de iconische bergwand in Zuid-Amerika (‘El Capitan’).
Traditioneel gebruiken zij dierennamen om lastige onderwerpen aan te snijden. ‘Ptačí’ (Vogel) gaat over het vallen en opstaan tijdens het leven "zelfs als je squadron kapot is". En hoewel het leven niet eeuwig is, is het zeker de moeite waard om het “vol met gekheid en vreugde te vieren” volgens ‘Vlčí’ (Wolf). Nog gekker wordt het op ‘Pavi’ (Pauw), waar ze “het zo hard willen uitschreeuwen, dat het zo heet wordt dat er lava uit de lichamen stroomt” . Maar goed dat zij dit nummer sinds 2006 al op de plank hadden liggen, zo worden de fans van het eerste uur op hun wenken bediend.
Uiteraard is er op het album ruimte voor een stuk nostalgie, zonder dat het depressief wordt. ‘Brání’ ,met verzen van dichter Jan Skácel, wordt opgedragen aan Romek Hanzlík, een van oud-managers van de band die twee jaar geleden stierf. De best bewaarde traditie wordt ook in stand gehouden: het zevende vervolg op Dybbukovský's verhaal over een dame in ‘Paní VII’. Het is de melancholische ballade ‘Kapka’ die met veel energie gespeeld wordt dat de band typeert "Zelfs als dit de dood is, is het niet het einde."
Het album gaat gepaard met teksten in een prachtig vormgegeven boekje met tekeningen per nummer door Oldřich ‘Golda’ Neumann uit de band Destruction. Het geeft maar des te meer aan dat punk niet dood is in Tsjechië, maar dat het gaat om het plezier en niet meer om het experiment. Tja, als je zo nog boven je zestigste met vrienden muziek kunt maken, wie tekent daar niet voor?
Amparanoia - Himnopsis ColectivaHoewel de naam Amparanoia je misschien niet zo veel zegt, is het een band...
Kucharski - Beze Jména Het Tjechische Kucharski is een apart collectief. De band is niet alleen...