2020-08-18
Sneaks klinkt alsof ze eergisteren een jonge adolescent (vrouwelijk en net uit de puberteit) van de straat hebben geplukt, in een tijdmachine hebben gestopt en terug gestuurd naar de jaren ’80. Eenmaal aangekomen in die tijdsperiode kreeg ze een top-of-the-art synthesizer toegereikt. Een instrument dat werkelijk over alle toeters en bellen beschikt die in de jaren ’80 helemaal hot waren. Met die synthesizer kreeg ze een missie mee. Als ze ooit weer terug wilde keren naar de tegenwoordige tijd, dan moest ze die missie voltooien. Ze is er in geslaagd terug te keren, met debuutalbum Happy Birthday als product van deze missie.“Maak, met dat wat je nog weet van muziek uit het jaar 2020, een album met enkel dit instrument uit de jaren ’80. Dat is als je ooit nog terug wilt keren naar je eigen tijd. Improviseer ter plekke met opnames, leef je uit op de synthesizer, herhaal zanglijntjes meermaals, hou het monotoon. Maak negen nummers met wat jij denkt dat goed is, ongeacht of het nu ergens naar klinkt of niet. Ons gaat het om het resultaat van dit experiment.” Zo ongeveer moet die missie geklonken hebben, mocht het bovenstaande scenario zich werkelijk zo hebben uitgerold. Het is bijna voor 99 procent zeker dat dit niet het geval is, maar het zou wel de nederigheid en somberheid in het toontje van de plaat verklaren.
Wat wel waar is, is dat Sneaks het project is van de Amerikaanse post-punkmuzikant en spoken word-artiest Eva Moolchan. Beide elementen zijn ruim vertegenwoordigd. Op een monotone manier rapt/ vertelt/ zingt ze zich door kleurrijke melodieën die zich blijven herhalen. Zo wordt de titel van ‘Do You Wanna Go Out Tonight’ veelvuldig herhaald, waarbij je haast zou vermoeden dat de aangesproken persoon haar bewust negeert. Er zit weinig pit in de zang en soms zijn de teksten nogal simplistisch, maar toch is het niet vals te noemen. Het matcht met de synth-effecten die ook lichtelijk ‘out of tune zijn. Soms gaat ze opzettelijk uit de maat, zoals op ‘Mars In Virgo’ dan weer te horen is. In dat opzicht doen de nummers bij vlagen denken aan een artiest als M.I.A., maar dan met een meer catchy muzikale kant van bijvoorbeeld een Dua Lipa. Een beetje vreemd, waardoor het gehoor er wel even voor nodig heeft om aan deze sound te wennen.
Maar Happy Birthday is ook niet bedoeld als ‘mooi’ en dient met een korreltje zout genoten te worden. Op ‘Slightly Sophisticated’ laat ze (meermaals) weten: “I’m not overrated, I’m not underrated, I’m just sligtly sophisticated”. Het typeert de punk-spirit van Sneaks: het valt niet meteen in een straatje of genre, maar toch heeft het herkenbare elementen qua sound. In die combinatie is het net ietsje anders dan al het gebruikelijke dat de mainstream tegenwoordig voortbrengt. Allicht dat ze dan voor deze release een tijdsperiode wat verder in de toekomst in gedachten heeft gehad. En wie weet zal de tijd ons leren dat ze haar tijd ver vooruit bleek te zijn.
Kaitlyn Aurelia Smith - The Mosaic Of TransformationDe titel van Kaitlyn Aurelia Smith haar zesde album vangt perfect de...
Markus Floats - Third Album Houd het simpel, moet Markus Lake gedacht hebben. Iets wat hem niet onbekend...