2020-03-17
De Zweedse progressieve metalband Silent Call besloot om in 2016, na een ruim tienjarig bestaan, hun instrumenten aan de wilgen te hangen. Opgericht in 1990 door jeugdvrienden Daniel Ekholm (gitaren) en Patrik Törnblom (keyboards), duurde het nog tot 2006 voordat het met Tobbe Moen (basgitaar), Mikael Kvist (drums) en zanger Andi Kravljaca een echte band werd. Hun debuutalbum uit 2008, Creations From A Chosen Path werd door meerdere Europese muziekbladen lovend ontvangen en hetzelfde gold voor opvolger Creed [2010]. Toen zanger Andi Kravljaca de band in 2014 verliet nadat het derde album Truth’s Redemption was uitgebracht, werd dit gezien als een veeg teken.De band wilde voortbestaan en trok zanger Göran Nyström aan. Zij toerden in 2015 en schreven nummers voor een vierde album. Uiteindelijk werd dit Windows, bestaande uit twaalf nummers die vier jaar geleden werden opgenomen en gemastered, hun zwanenzang. Het was uiteindelijk platenlabel Rockshots Records die de inmiddels opgeheven band signeerde en ervoor zorgde dat deze nummers te beluisteren zijn. Toch wel het minste wat je kunt doen voor een band die al zo lang meedraait.
Het resultaat is wisselend. Het kenmerkende en ook de drijvende kracht van de band zijn de gitaren van Ekholm en de keyboards van Törnblom. Dit geeft de band een bepaald geluid die afwijkt van wat je gewend bent in dit genre. Als die combinatie goed werkt, zoals op Shedding Skin’, klinkt hun muziek origineel en interessant. Dat het niet altijd werkt, hoor je op ‘Soulshaker’ of ‘Among The Ruins’: beide nummers klinken gedateerd en de synthesizer klinkt hier niet op zijn plek.
Los van enkele nummers die boven de rest uitstijgen, zoals ‘Shifting Shape’ met zijn daverende gitaarsolo, zijn het vooral de laatste drie nummers die het beluisteren waard zijn. De piano-intro van ‘Invisible’ en de riffs van ‘Bleeding Dry’ laten horen dat dit een band van kwaliteit is. Het sluitstuk ‘Eye Of Destruction’ is de kers op de taart. Vanaf de opbouwende synthesizer (een dikke knipoog naar Deep Purple) tot aan het dichtslaan van de deur op het einde; dit nummer geldt als het absolute hoogtepunt op het album.
De kluis met de laatste nummers van de band is leeg en een tijdperk wordt op deze manier afgesloten. Het is ook goed zo: Silent Call heeft alles er uitgeperst wat zij kon en dat is te horen. Het album is iets te lang en ondanks de goede nummers die op Windows staan, weet je dat er andere bands zijn die meer te bieden hebben in dit genre.
Vikram - Behind The MaskNet als je denkt dat je alle muziekstijlen wel eens gehoord hebt, is daar...
Metal De Facto - Imperium Romanum Het Romeinse rijk bestond grofweg duizend jaar lang vanaf ongeveer de zesde...