RECENSIE: Rebecca Foon - Waxing Moon

Foon
recensie cijfer 2020-03-30 De maan bezit voor velen een mystieke kracht: door haar regelmatige maanmaanden heeft zij een sturende werking op de mens en beïnvloedt ons leven dagelijks door eb en vloed. De maan kent vele cycli, waarbij de ‘wassende maan’, oftewel wassenaar, de benaming is gedurende twee weken na ‘nieuwe maan’. Het woord ‘wassen’ betekent hier 'toenemen' of 'groeien'. Deze symboliek heeft Rebecca Foon gekozen voor haar eerste soloalbum onder eigen naam. Niet alleen typeert het de fase in haar leven waar ze nu in zit, ook het groeiende besef hoe wij als mensheid omgaan met de aarde probeert zij zo te symboliseren. "This album channels my love for our beautiful world and the personal heartbreak I have experienced over the last couple of years in my own life, amidst despair over our dying planet facing mass extinction", zei ze hierover.

Waxing Moon laat Foon horen in een andere setting dat zij gewend is. Eerder bracht zij onder artiestennaam Saltland al albums uit, maar daar lag de nadruk op strijkers en elektronische muziek. In het begin van haar carrière speelde zij cello voor uitlopende artiesten, zoals Thee Silver Mt. Zion, Esmerine, Vic Chesnutt, British Sea Power en Nick Cave and the Bad Seeds. Op dit album laat ze zich van een hele andere kant horen, waarbij vooral de piano een hoofdrol speelt. Zij staat er niet alleen voor: zij laat zich begeleiden door verschillende muzikanten uit haar woonplaats Montreal. Zo is daar Richard Reed Parry (Arcade Fire) op basgitaar; Sophie Trudeau (Godspeed You! Black Emperor) op viool en Jace Lasek (The Besnard Lakes) op elektrische gitaar en drum.

Het album opent met het instrumentale ‘New World’, waar zij direct de sfeer neerzet voor de eerste vier nummers. Met ‘Pour’ maken wij kennis met haar fluisterende, intrigerende stem die de cello en pianostukken iets spookachtigs meegeeft. Dit gevoel laat pas los op ‘Wide Open Eyes’, het enige uptempo nummer op het album. De inbreng van twee basgitaristen, naast Parry een gastrol voor Mishka Stein, en het gitaar en slagwerk van Lasek zorgen zo voor een optimistisch klinkend einde van het eerste gedeelte.

Het tweede deel klinkt als meer van hetzelfde, waarbij zij de titeltrack gebruikt om iets meer over haarzelf te vertellen (“You beat through me/Through you eternal beauty/And these great vessels of freedom/Casting upon me/Giving me the wisdom/To expand like the waxing moon”). Het is aan Patrick Watson om de show te stelen in het duet ‘Vessels’. Hier komt het album helemaal samen en alleen dit nummer is het beluisteren van het album al waard.

Foon laat zich op dit album van een heel persoonlijke kant beluisteren en het is dan tekenend dat zij dit onder haar eigen naam uitbrengt. Het zijn met name de nummers waar zij haar zorg uit voor onze planeet, die prachtig worden vertolkt. De opbrengsten van dit album gaan naar de non-profit organisatie Pathway to Paris, die zij mede heeft opgericht. En dan realiseer je haar enorme betrokkenheid.
Recensent:Hendrik Goos Artiest:Rebecca Foon Label:Constellation
Cover Swamp Dogg - Sorry You Couldn`t Make It

Swamp Dogg - Sorry You Couldn`t Make ItSoulzanger Swamp Dogg is altijd een eigenzinnige artiest geweest. De...

Cover Tall Tall Trees - A Wave Of Golden Things

Tall Tall Trees - A Wave Of Golden Things Laat even al je vooroordelen over de banjo varen en luister naar het laatste...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT