2023-09-28
Dat muziek soms best wat mag schuren is helemaal niet erg en dat het een soort ongeschreven regel is dat de beste muziek vaak pas na meerdere luisterbeurten haar schoonheid prijsgeeft is een gegeven. Sommige acts maken het de luisteraar vaak niet gemakkelijk, maar wat Ky doet is voor velen niet te begrijpen. Ook ondergetekende was na de eerste twee ‘songs’ van Power Is The Phamacy het spoor even volkomen bijster. Om de muziek van Ky beter te doorgronden dient u eerst te weten dat Ky staat voor de uit Montreal afkomstige Ky Brooks, die haar sporen al verdiend heeft in noiserockband Lungbutter. Power Is The Pharamacy is haar solodebuut en bestaat voor een deel uit tracks die voor Lungbutter bestemd waren, maar het overlijden van bandlid en vriendin Joni Sadler deed Brooks besluiten dat die tracks beter tot zijn recht zouden komen op een soloplaat. De plaat schijnt ook een stukje rouwverwerking te bevatten, maar dit gegeven raakt door alle avantgardistische noise wat op de achtergrond.
Wat Power Is The Pharmacy wel een zekere beklemming geeft zijn de declamaties en voordracht van Ky die de drones en noise van gedragen tekstuele uitlatingen voorziet waarbij die teksten ook een zekere abstractie uitstralen.
Voor we iets van een echte song krijgen te horen, moeten we eerst door een track vol elektronisch gepruttel heen, waarin de stem van Ky aan alle kanten vervormd tot ons komt. ‘All The Sad And Loving People’ bouwt dan mooi op naar een repetitief synthesizer loopje met daaronder een lome elektronische beat. Verderop op het album is het vaak de voordracht van Ky met minimale begeleiding die het hem doet. Vooral ‘Revolving Door’ valt op met een gitaardrone die niet zou misstaan op een album van Khanate of Sunn O))). De droevige declamatie van Ky geeft het nummer een beklemmend tintje. Ook het hart van ‘Listen! Avoid Magic! Be Aware!’ wordt gevormd door een minimale drone en wat gitaargetokkel. Meer begeleiding heeft de zang van Ky hier niet nodig.
Het meest toegankelijke stukje muziek op Power Is The Phamacy heet ‘The Dancer’ dat leunt op repetitieve elektronica en lome triphopbeat. Het is het enige nummer dat wat sneller opgepikt kan worden door een argeloze luisteraar die de andere tracks waarschijnlijk te lastig vindt om te doorgronden. Power Is The Phamacy is dan ook een meer dan bijzonder album dat door Ky Brooks vooral voor haarzelf en haar vriendin is gemaakt. De beklemmende intensiteit van alle noise en drones voel je of voel je niet. In het laatste geval kun je dit album beter links laten liggen.
Aeveris - White Elephant White Elephant is al bijna een jaar geleden uitgekomen, maar beter laat dan...
5th Season - 5th Season De aanprijzende sticker op het album van 5th Season belooft heel veel. Zo...