RECENSIE: Flight of the Conchords - Live In London

FOTC
recensie cijfer 2019-06-06 Flight Of The Conchords trok in 2018 de wereld over met de ‘Flight Of The Conchords Sing Flight Of The Conchords Tour’ en streken op een bepaald moment neer in London. Dit moment hebben ze gekozen voor een live-opname en deze heeft zodoende ook een passende naam gekregen:
Live In London. Voor de mensen die totaal niet bekend zijn met dit Nieuw-Zeelandse komische singer-songwriterduo genaamd Bret McKenzie en Jermaine Clement: denk aan Tenacious D, maar dan minder gefixeerd op hard rock en metal, iets meer ‘quirkiness’ in de stijl van Tim Minchin en Bo Burham, samen met een vermakelijk gevoel voor plottwist en witruimte in de humor. Denk hierbij vooral ook aan The Lonely Island, die net zo absurd, maar tegelijkertijd net zo doordacht kunnen zijn. Hoe dan ook, ze omschrijven zichzelf in ieder geval als “New Zealand's fourth most popular guitar-based digi-bongo acapella-rap-funk-comedy folk duo”.

Met alle gein en ongein die dit album rijk is, is het misschien wel nog meer te zien als een ‘greatest hits’-album. En meer dan dat: tussendoor nemen ze zichzelf op de hak, net zoals hun thuisland Nieuw-Zeeland, vullen ze de tijd op met grappige anekdotes en spelen zelf zeven nieuwe nummers, bovenop de klassiekers. Ze zijn ietsje ouder geworden sinds ze in respectievelijk 2008 en 2009 hun self-titled en I Told You I Was Freaky uitbrachten, maar aan hun absurditeit en droogkloterij is niets veranderd. Ze trekken aan je gevoelige snaar, om je vervolgens heerlijk op het verkeerde been te zetten, zoals ze dat bijvoorbeeld doen op openingstrack ‘Father And Son’. Het zijn juist die onverwachte momenten die ze weten te plaatsen over een goed passende muzikale begeleiding.

Daar waar nodig krijgen ze ondersteuning van het New Zealand Symphony Orchestra, bestaande uit Nigel. Hij ondersteunt ze op de oudste track van de band, te weten ‘Summer Of 1353’. Bijzonder is ook ‘Stana’, een verbastering van Satan, of zoals ze het zelf noemen: een Satanagram. In negen minuten bezingen ze hoe de gevaarlijkste man op aarde tot inkeer kwam en veranderde in de liefste man op aarde. Muzikaal zit het geheel ook goed in elkaar, met bijvoorbeeld spacey effecten op de David Bowie-tribute ‘Bowie’ of her en der de toevoeging van cello, blokfluit of zelfs een flitsende elektrische gitaarsolo. Daarnaast laten Bret en Jermaine beiden horen over een zeer gevarieerd stempatroon te beschikken en zelfs aan ‘gender reversal reversal’ te doen, zoals te horen is in ‘Iain And Deanna’.

Er gebeurd zoveel op dit dubbelalbum dat het een absolute aanrader is voor de liefhebbers van de formatie, maar ook voor de liefhebber van muzikale humor. Klassiekers als ‘Inner City Pressure’, ‘Foux Du Fafa’, ‘Mutha’uckas’ en ‘Hurt Feelings’ krijgen een prachtige nieuwe bewerking, aangevuld met leuke en grappige anekdotes. Goed, als je deze anekdotes eenmaal kent zullen sneller geskipt worden, maar ze dragen wel bij aan hoe het er aan toe gaat bij zo’n show. Kortom, dat zit wel goed met Live In London van Flight Of The Conchords.
Recensent:Roy Verhaegh Artiest:Flight of the Conchords Label:Subpop
Cover Guided By Voices - Zeppelin Over China

Guided By Voices - Zeppelin Over China Guided by Voices is terug, en hoe! In 2014 werden ze afgeschreven, wat...

Cover Iron & Wine - Our Endless Numbered Days

Iron & Wine - Our Endless Numbered Days Iron & Wine brengt hun tweede album na vijftien jaar opnieuw uit in een...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT