2018-09-01
Waar de vorige plaat LOVE heet en een vehikel was om de liefde, de meest essentiële en onderscheidende emotie die we kennen, eens goed onder de loep te nemen en te bewieroken, bevinden we ons met The Horror, album nummer vijf alweer van het Duitse Get Well Soon, aan een ander uiteinde van het spectrum. Horror dus. Een conceptalbum rondom de veronderstelling dat alle belangrijke beslissingen genomen worden met angst als raadgever:”Haunted by a knocking sound, horror makes the world go round”.
Op half werk hebben we zanger en multi-instrumentalist Konstantin Gropper nog nooit kunnen betrappen. Ook nu geldt weer: Een krachtig thema en een perfect doordacht, tot in de puntjes uitgewerkt plot. In dit geval in de vorm van een goede, warme croon, begeleid door een gloedvolle en karakterrijke neo-romantische (romantiek als in de stijlperiode) soundtrack tegen een naadloos film noir achtig decor. Plak er een prachtige glanzende hoes op en je hebt een kunstwerk waar je U tegen zegt. En dan om het af te maken een zorgvuldig uitgekiende tour langs de meest fraaie barokke theaters van Duitsland en Frankrijk. Met dat alles in het achterhoofd zijn de teksten een flinke smet op het blazoen. Het zal komen doordat Engels niet Gropper’s moedertaal is, maar zo links en rechts worden er iets te infantiele spitsvondigheden aan elkaar geregen. Strofes als ”The alpha male shits his pants because his son asks another boy for a dance” werken vooral op de lachspieren en doen met vlagen nogal af aan de beladen boodschap.
De luchtige jaren ‘50 swing-achtige sound, als ode aan grote held Frank Sinatra, contrasteert prettig met deze narigheid en de onbehagelijke vragen. Wederom een blijk van het oog voor detail van Gropper. Angst is, hoe overweldigend het ook aan kan voelen, nooit absoluut. Er is, normaliter, altijd ruimte voor reflectie. Bijkomend voordeel is, en dat is absoluut geen overbodige luxe, dat die luchtigheid en zelfspot de boel ook muzikaal behapbaar houdt en voorkomt dat het geheel te grotesk aanvoelt.
Die (al zij het sporadische) hoop op iets beters en de dualiteit van het onderwerp angst lijkt een stiekeme rode draad door het album. Dat blijkt vooral uit afsluiter ‘(Finally) A Convenient Truth’: ”So join hands/In horror unite/Together let’s dance in darkest night”. Laat de schrijver hier op de valreep toch maar mooi doorschemeren dat gedeelde smart halve smart is. En laat dat nu net een teken van liefde zijn in plaats van angst.
Je moet er even voor gaan zitten want er is een hoop te ontdekken. Dat maakt The Horror zeker geen makkelijke plaat. Goed gedaan, dat wel.
Modern Studies - Welcome StrangerOp hun Spotify-pagina noemt de Schotse band Modern Studies zichzelf ‘feral...
Marduk - Viktoria Een krijsend luchtalarm, een gitaarmuur gelijk een duikvlucht van een...