2018-07-31
Marc O’Reilly is een muzikant die niet stil kan zitten. Sinds 2011 heeft hij er vier platen uitgestampt en zijn nieuwste is de tweede in twee jaar. L’Être Politique is een plaat vol goede rock a la Queens Of The Stone Age. O’Reilly laat met dit album duidelijk horen dat hij klaar is met de politiek. Al vanaf de eerste noten begint hij met zijn protest in ‘Enemy Of’. Dit is een stevig rocknummer, een harde binnenkomer en het zet gelijk de toon voor de rest van het album. Hij benoemt Trump en andere politici en beschuldigt ze van politiek elitisme en het er voor zorgen dat de rijken steeds rijker worden. Een andere track waarbij O’Reilly losgaat is ‘Dollar’, alhoewel hier ook een sterke blues te horen is.
Een wel gepland rustmoment is ‘Fire’. Een heerlijke ballad waarbij hij een meer persoonlijke kant van zichzelf laat zien zoals hij dat ook deed op zijn vorige album Morality Mortality. Maar O’Reilly pakt het daarna net zo makkelijk weer op en gooit alle remmen los in ‘Illumini’. In deze track is de snoeiharde rock het meest te horen en laat hij zijn gitaar gieren waar het kan.
L’Être Politique is een protestplaat. De koningen op het gebied van protestplaten zijn natuurlijk de heren van Pink Floyd. Zij distantieerden zich in de jaren ’70 en ’80 tegen alles wat in hun ogen fout was en O’Reilly doet dat hier ook. Deze kritische blik op de huidige politiek en zijn ongezouten mening zijn een frisse wind in de doorgaans vrij saaie hedendaagse popmuziek.
O’Reilly heeft met L’Être Politique een prima plaat gemaakt. Het beukt lekker door met af een toe een aangename pauze en zijn politieke boodschap geeft nog een extra lading en dimensie.
Sean Christopher - YonderDe in Bristol wonende Nederlander Sean Christopher begon als drummer op het...
Svein Finnerud Trio - Plastic Sun Dat kwaliteit uiteindelijk altijd een keer boven komt bovendrijven bewijst de...