RECENSIE: Shigeto - The New Monday

Shigeto
recensie cijfer 2017-12-19 Zach Sanginaw hoefde niet lang na te denken over een artiestennaam. Shigeto is niet alleen de naam van zijn opa, maar ook zijn eigen middelste naam. Belangrijker nog is dat het een verwijzing naar zijn Japanse roots en indirect naar zijn eigen gemixte afkomst is. Misschien is dat laatste ook wel een van de redenen dat zijn muziek ontzettend eclectisch klinkt, met elementen van onder andere rap, electro, dance en jazz. Op vierde album The New Monday pakt die mix helaas lang niet overal goed uit.

Balans blijkt het sleutelwoord te zijn op deze plaat. Vreemd genoeg weet Sanginaw die alleen te vinden op de eerste helft van het album. De veelvoud aan stijlen blijkt daar verrassend goed uit te pakken: het harde randje van de lompe rapbeats wordt geneutraliseerd door dromerige electro en jazzy blazers, die op hun beurt juist weer hun zachte kantjes verliezen door de sterk aanwezige beats. Dat is extra knap als je je bedenkt hoever de stijlen soms uit elkaar liggen. Zo passen de harde beats in openingsnummer ‘Detroit Part II’ eigenlijk helemaal niet bij het jazzy karakter van het nummer, maar toch zijn ze allesbehalve storend. Ook als de beats de hoofdrol opeisen en de electro een dienende rol heeft pakt het goed uit, zoals in ‘Barry White’ en ‘Icebreaker’. Wel is het daarna fijn dat kant A wordt afgesloten met het lome, jazzy intermezzo ‘In Case You Forgot’, dat een welkom rustmoment is.

En dan kant B. Die begint eigenlijk al fout, met een vocale loop in ‘There’s A Vibe Tonight’ die klinkt alsof de plaat blijft hangen. Erger nog is dat het album doorslaat in de richting van weinig verheffende rap, met nauwelijks variatie in zowel tekst als intonatie. Omdat bovendien ook de beats de overhand krijgen, gaat opvallen hoe matig die eigenlijk zijn. Combineer dat met het praktisch ontbreken van electro en jazz om het geheel in balans te houden en nummers gaan al snel rommelig klinken. ‘Don’t Trip’ is het dieptepunt, met een freaky beat die simpelweg niet goed in elkaar is gezet, en daardoor vooral druk en chaotisch overkomt.

Dat is na het uitstekende eerste deel van The New Monday eigenlijk ontzettend jammer. Shigeto toont daar aan dat hij absoluut het talent heeft om zijn gevarieerde muzieksmaak samen te voegen tot een goed lopend en prima beluisterbaar geheel. Helaas slaat hij (op de prima afsluiter na) op kant B de plank volledig mis. Net geen voldoende dus.
Recensent:Bart Hovens Artiest:Shigeto Label:Ghostly International
Cover Tusks - Dissolve

Tusks - DissolveMet Dissolve debuteert de Londense zangeres en producer Emily Underhill als...

Cover Charles Howl - My Idol Family

Charles Howl - My Idol Family Charles Howl is een Engelse band die wordt gevormd door het duo Danny...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT