.jpg)
2013-03-06
Twee jaar geleden maakte Complicated Universal Cum, een soloproject van de Deen Frederik Valentin, indruk onder het mannelijk publiek met de video voor de single ‘I Can Hardly Wait’. Zoek die video vooral op, maar wel na het lezen van deze recensie want anders komt u nooit meer terug. Op dubbelalbum Hello Exit Harmony/Before F After C probeert Valentin net zoveel indruk te maken.In de rockscene rondom Kopenhagen is Valentin een graag geziene gast. Op zijn eerste titelloze plaat haalde hij, met een mix van psychrock en electrorock, herinneringen aan de jaren zeventig naar boven. De Deen bleek niet vies van knipogen naar Pink Floyd, maar ook modernere bands als Radiohead klonken in zijn muziek door. Op de tweede plaat is dat niet anders, al is het aantal merkbare invloeden alleen maar gegroeid.
Op het eerste deel van het album, Hello Exit Harmony, laat Valentin een zelfde mix horen als op zijn eerdere werk. In opener ‘So What If It Kills You’ klinkt Complicated Universal Cum als Pink Floyd of modernere bands als Tame Impala, terwijl in ‘Zero & One’ het geluid van Kasabian weerklinkt. In ‘Hello Hello’, veruit het stevigste nummer op de zeven nummers tellende eerste helft, klinkt Valentin’s werk zelfs als Black Rebel Motorcycle Club.
Het is een mix van stijlen die soms wonderlijk goed werkt, zoals in die eerder genoemde opener, maar vaker zorgt voor verwarring en een gebrek aan cohesie. Valentin wil te veel en schiet daarmee alle kanten op. Wat dat betreft slaagt hij beter met de tweede kant van zijn dubbelalbum, Before F After .
Daarop speelt de Deen vier instrumentale, repetitieve nummers, die bij elkaar opgeteld net zo lang zijn als de hele eerste helft van het album. Daardoor zorgt Valentin voor samenhang, zowel in de nummers als tussen de nummers, maar ontbreekt de spanning. Zo blijft het gevoel hangen van net niet, rondom het album van Complicated Universal Cum.
Het is een fout om Complicated Universal Cum vanwege de kolderieke naam af te doen als niet serieus. Frederik Valentin is bloedserieus, maar wil te veel. Op de eerste helft van zijn nieuwe album schiet hij te veel kanten op, en op de tweede helft bouwt hij zoveel op herhaling dat de spanning wegblijft. De potentie is bij vlagen wel te horen, maar het komt er niet helemaal uit. Nee, dan liever nog een keer die leuke videoclip van twee jaar terug.
.jpg)
Sven Väth - The Sound Of The 13th SeasonIn de huidige elektronische dansmuziek is een centrale rol weggelegd voor het...
.jpg)
Gemma Ray - Down Baby Down Amper een jaar na het verschijnen van haar album Island Fire komt Gemma...