.jpg)
2013-03-13
“To bravely go where no man has gone before!” Goed, het citaat uit Star Trek is ietwat verknipt, maar aangepast om daarmee de strekking van dit Utrechtse bandje te krijgen. Althans, dat is wat ze zelf verkondigen. The Brave is een vierkoppige band op zoek naar nieuwe avonturen, maar ook nieuwe terreinen. In 2011 brachten ze hun eerste EP See The Elephant uit, nu lichten ze meer tipjes van hun sluier op met de nieuwe EP Lift The Curtain.Het afgelopen jaar hebben ze meer dan veertig shows mogen geven waarbij ze in Tivoli hebben gestaan, maar ook Mezz en Bibelot. Ook het Bevrijdingsfestival in Utrecht, Wantijpop en Breda Barst werden vereerd met een bezoekje. Ze hebben zelfs nog mogen spelen op 3FM, waarbij ze geprezen werden om hun overtuigende en energieke optreden. Is je dit allemaal compleet aan je voorbij gegaan? Dan weten de vijf nieuwe nummers van Lift The Curtain je vast wel te overtuigen dat je iets gemist hebt.
De mannen mixen punk en rock ’n roll, een gegeven waarbij je al snel herinnerd wordt aan The Hives. Het is het typische gitaargeluid, maar ook de dikke basslijnen die door de nummers heen knallen. Ze beweren grenzen te willen verleggen, toch is het allemaal niet baanbrekend of nieuw wat ze doen. Hoeft ook niet, want als je dat tegenwoordig wil zijn moet je een nieuw instrument uitvinden. Het is daarom beter om te doen waar je goed in bent en het is goed om te horen de muzikanten van The Brave niet bang zijn aangelegd.
Ze houden er van om te experimenteren met tempo’s zoals te horen is op de opener ‘Same Place, Same Face’. Vanaf de eerste noten doen ze je denken aan de Zweedse vergelijking die eerder getrokken werd. Halverwege nemen ze wat gas terug om tegen het einde weer uit te pakken. Hetzelfde recept herhaalt zich op ‘Go Strong’. Hoogtepunt van deze EP is de track ‘Wichita’, waarin ze werkelijk alles geven. Hierin voegen ze wat spacy geluiden toe aan de mix, waardoor het boven de rest uit steekt. Dit doen ze ook in ‘Stop Showing Off’, wat een mooie afwisseling is op de groovy ritmes. Een gevoeligere kant krijgen we vervolgens te horen in de afsluiter ‘What You Love’, maar vrees niet, dit gaat eveneens door in het typische geluid van de Utrechtenaren.
Enige kanttekening die gemaakt kan worden is wat betreft de zang. Die mist de nodige diepgang om het geheel beter uit de verf te laten komen. Erik zingt op het toppen van zijn kunnen, maar mist dat ene duwtje om echt over het randje te gaan. Je kunt hem in ieder geval wel de credits geven voor het feit dat hij er alles in legt. Hierdoor klinkt het lichtelijk vals maar hij durft, de band durft. In de wereld van rock ’n roll is dat wat overeind blijft staan op het einde van de dag.
.jpg)
And So I Watch You From Afar - All Hail Bright Futures And So I Watch You From Afar . Tegen het eind van de zin ben je de aandacht...
.jpg)
The Empty Product - We Need A Movement Op internet is er niet zoveel over te vinden, en ook de biografie laat wat...