RECENSIE: The Dears - Degeneration Street

The Dears- Degeneration Street
recensie cijfer 2011-03-15 In 2003 brak de Canadese band The Dears door met het tweede album No Cities Left. Hierna verschenen nog twee albums en onderging de band verschillende bezettingswisselingen. Zanger en oprichter Murray A. Lightburn is echter nog steeds de spil van de band.

Degeneration Street is het vijfde album van The Dears en ontstond met behulp van moderne communicatiemiddelen. De bandleden werkten op verschillende plaatsen en wisselden hun songs en partijen uit via het internet. De nummers die hieruit ontstonden werden vervolgens tijdens drie concerten uitgeprobeerd en vervolgens op de ouderwetse manier in een studio opgenomen.

Op Degeneration Street laten The Dears somber getoonzette, emotionele indierock horen, waarbij het grote gebaar niet wordt geschuwd. Qua sfeer doet de band bij vlagen aan The National denken en in de teksten van Lightburn steken regelmatig religieuze thema’s de kop op.

Openingstrack ‘Omega Dog’ is een wat afwijkende track. Het nummer is relaxed funky en Lightburn zingt met falsetstem. Hierna volgt met ‘5 Chords’ meteen één van de hoogtepunten van Degeneration Street. Deze uptempo song is emotioneel en gedragen en doet wel wat aan Arcade Fire denken. In ‘Yesteryear’ gaan The Dears nog duidelijker richting het geluid van hun succesvolle landgenoten.

‘Thrones’ is een mooi nummer waarin rustigere en intensere passages elkaar afwisselen. De zang van Lightburn doet hier sterk aan die van Pulp’s Jarvis Cocker denken en ook muzikaal zijn er zeker overeenkomsten. Dat The Dears ook lekker kunnen rocken bewijzen ze in ‘Stick With Me Kid’. ‘Galactic Tides’ begint rustig en bouwt langzaam op naar een vrij stevig eind.

Degeneration Street is op zich een mooie plaat met een flink aantal goede songs. Zeker als je het album wat vaker luistert, ontdek je steeds meer schoonheid. Het album heeft echter één belangrijk nadeel. Lightburn zoekt met zijn manier van zingen regelmatig de grens tussen emotioneel en aanstellerij op en zo nu en dan gaat hij daar ook overheen. Het meest storend is dit in de afsluitende titeltrack, maar ook in andere songs maakt hij zich hier schuldig aan. Verder bevat Degeneration Street ook wel een aantal wat mindere songs, maar uiteindelijk slaat de balans duidelijk toch naar de goede kant door.


Eerdere recensies van The Dears:
- 02-12-2008: Missiles;
- 19-09-2006: Gang of Losers.
Recensent:Eric Rijlaarsdam Artiest:The Dears Label:V2 Records
Frankie & The Heartstrings - Hunger

Frankie & The Heartstrings - Hunger Frankie & The Heartstrings hebben geen moeite om hun debuutalbum Hunger...

Mogwai – Hardcore Will Never Die, But You Will

Mogwai - Hardcore Will Never Die, But You Will Hardcore Will Never Die, But You Will is alweer het zevende studioalbum van...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT