2009-06-24
De progressieve band Van der Graaf Generator is een enorm buitenbeentje, die niet valt te vatten in een genre. Verschillende keren werd de band heropgericht, de laatste keer in 2005 na een hartaanval van zanger Peter Hammill. In al de 42 jaar sinds de oprichting bleef de band specifiek een kleine groep trouwe fans bereiken, maar hadden ze even zoveel vijanden. Peter Hammill is de karakteristieke zanger van de band. Hij kenmerkt zich door een theatraal geluid. Zelf heeft hij al een discografie van bijna dertig cd’s op zijn naam, waarvan ‘Thin Air’ de nieuwste is. Het is vaak ‘uneasy listening’ zoals Peter zelf ook al aangeeft. Bij eerste beluistering geeft de cd zelfs een behoorlijk ongemakkelijk gevoel. De hoofdthema’s zijn angst, depressie, desolaatheid en andere tegengestelden van blijheid, en zij slaan in als een bom. De onheilspellende geluiden, zoals op bijvoorbeeld ‘Ghosts of Panes’, worden ondersteunt door lange, gedragen teksten. Vaak beperkt het geluid zich tot enkele instrumenten, waaronder keyboard, gitaar en bas. Veelal blijft een stevig drumritme achterwege en horen we vooral de nette Britse taal van Peter het ritme aangeven. Het is duidelijk dat je deze cd zeker een heel aantal luisterbeurten moet geven voordat je alles wat er in zit ook uit kunt halen. Slechts enkele nummers, zoals ‘Undone’ zijn na één keer luisteren al goede nummers.
Duidelijk is het dat Peter de luisteraar graag uitdaagt. Als onbekende met het werk van deze artiest is het lastig om er doorheen te bijten. Een nadeel blijft dan dat er nauwelijks toegankelijker werk van deze artiest aanwezig is. ‘Thin Air’ verdient zeker meerdere luisterbeurten en klinkt erg samenhangend. De vraag is of je vanuit het niks Peter Hammill kunt gaan waarderen.
For a Minor Reflection - Reistu Þig Við, Sólin Er Komin Á LoftDit kwartet is uit IJsland afkomstig en behalve de naam lijdt dat ook...
Schizoid Lloyd - Virus “Grootsche symfonische passages ala Pink Floyd en scheurende gitaarriffs...