VERSLAG: Rolling Stones - 30/09 - Amsterdam ArenA

Rolling Stones - 30/09 - Amsterdam ArenA

Nadat De Staat het podium heeft verlaten, worden er op een gele achtergrond de vier gigantische herkenbare tongen geprojecteerd, en na een vertraging van ongeveer vijftien minuten flikkeren vier grote videoschermen rood. Het publiek herkent het ritme van de drums direct en roept "woo woo”. The Rolling Stones start de set met ‘Sympathy For The Devil’. Het gitaargeluid klinkt erg schel en even lijkt het of je een schred video aan het bekijken bent. Maar gelukkig herpakken de heren zich na aan valse start.

De bandleden eren hun oude blueshelden Buddy Johnson en Jimmy Reed met twee nummers van het meest recente album ‘Blue & Lonesome’ uit 2016. Mick Jagger blijkt naast frontman, ook nog eens een uitstekende mondharmonicaspeler te zijn.

Na ‘Tumbling Dice’ begroet Mick Jagger het publiek met: “Het is fijn om hier te zijn in Mokum”. Dat de zinsconstructie niet helemaal klopt, zien we door de vingers, want het is al heel bijzonder dat hij de moeite neemt om de Nederlandse taal te spreken. Jagger zit vanavond enorm op de praatstoel, want na ‘Under My Thumb’ vertelt hij dat dit hun 38e Nederlandse show is, waarvan de achtste keer in de Amsterdam ArenA.

Voorafgaand ieder concert kunnen fans online stemmen op het nummer dat zij graag willen horen. Vanavond kon er gekozen worden uit: ‘Out Of Control’, ‘Shine A Light, ‘Let It Bleed’ en ‘When The Whip Comes Down’. De uiteindelijke winnaar is ‘Shine A Light’, afkomstig van het album ‘Exile On Main St.’ uit 1972.

De Franse hoorn klinkt en ’You Can't Always Get What You Want’, waarbij Mick Jagger de akoestische gitaar bespeelt, klinkt door het stadion. Het publiek zingt uit volle borst mee en het nummer eindigt in een jamsessie, waarbij de twee backing-vocalisten er een gospelsausje aan toevoegen.

Bij ‘Paint It Black’ zijn bijpassende zwart-witbeelden te zien. De show van de ’No Filter’-tour is relatief bescheiden: geen confetti, lasers, opblaas attributen of vuur. Jagger en kompanen hebben het namelijk niet nodig.

De koebel klinkt en ‘Honky Tonk Women’ wordt ingezet. Na afloop vraagt Mick Jagger hoe Ajax ervoor staat en vervolgens stelt hij, grotendeels in het Nederlands, de gehele band voor. Ieder bandlid neemt het applaus in ontvangt door naar voren te lopen en het publiek te begroeten. Ron Wood bonjourt een plectrum het publiek in en Charlie Watts showt zijn oranje sokken. De goedlachse Keith Richards kan het niet laten om te zeggen: “Thank you very Dutch”. De overige muzikanten bestaan o.a. uit bassist Darryl Jones, toetsenist Chuck Leavell en achtergrondzangeres Sasha Allen.

Hierna volgen twee nummers met Keith Richards op zang. Allereerst ‘Happy’, waarbij Ron Wood pedal steel speelt en vervolgens ‘Slipping Away’. Leuk voor Richards dat hij ook zes minuten in de schijnwerpers staat, maar het is totaal overbodig. De nummers voegen niets toe aan de set. Gelukkig komt Mick Jagger snel weer terug om het swingende ‘Miss You’ de Amsterdamse ArenA in te knallen.

Ook bij ‘Midnight Rambler’ wordt de mondharmonica van stal gehaald en tegen het einde van het nummer zwaait Jagger zijn rode jasje in de lucht. Gehuld in een Stones t-shirt wordt de set hervat.

“Fijne avond!”, roept Jagger na ‘Jumpin' Jack Flash’ en iedereen verlaat het podium om even later terug te komen met maar liefst twee toegiften. De eerste is ‘Gimme Shelter’, waarbij Jagger een duet zingt met Sasha Allen, die het stokje heeft overgenomen van Lisa Fischer. Als kers op de taart spelen ze knaller ‘(I Can't Get No) Satisfaction’. Voor wie er inderdaad geen genoeg van kan krijgen, is op 15 oktober misschien wel je laatste kans. Dan is de band te zien in het Arnhemse GelreDome. Er zijn nog kaarten voor deze show verkrijgbaar.

De set bestaat vanavond vooral uit de grootste hits, waarvan minstens de helft in de jaren zestig is geschreven en gepubliceerd. Muzikaal is het niet meer even strak meer als vroeger, maar de muziek wordt nog wel met dezelfde passie gebracht. Vuurwerk knalt de lucht in en de 65.000 toeschouwers, bestaande uit allerlei nationaliteiten en diverse generaties, kunnen tevreden naar huis gaan.