VERSLAG: Mika - 7/5 - Heineken Music Hall

Mika

Ken je het gevoel dat je zomaar wilt springen, rondrennen en dansen als een idioot? Gewoon, omdat het kan. Mika houdt daar ook van en doet dat graag. Ook voor meer dan vijfduizend man in een uitverkochte Heineken Music Hall. Vrijdagavond bezocht Mika deze Amsterdamse bierhal. Na een lange introductie die zijn ruimtereis beschreef, betrad de Libanees het podium. Niet zomaar, maar verkleedt als astronaut ‘liep’ hij door de lucht. Daar landde hij op een fictieve planeet, waar het belangrijkste gedeelte van het concert zich later afspeelde. Nadat hij gelijk weer verdween zette de band het eerste nummer in, onder luid gejuich van het grotendeels vrouwelijke publiek. Want ook dat hoort bij Mika. Moeders met dochters, grootvaders met kleinkinderen of jonge stelletjes, iedereen houdt van Mika. Een gevarieerd publiek, wat makkelijk toehapte. Bij elke Nederlandse zin die de Libanees uitsprak – en dat waren er nogal wat – begonnen velen te gillen en in bijna elk nummer liet hij wat ruimte open om luidkeels mee te zingen, waar dankbaar gebruik van werd gemaakt.

Het optreden begon met drie nummers van het debuutalbum (waaronder hit “Relax, Take It Easy”) maar was uiteindelijk een goede afwisseling tussen nieuwe en bekende nummers. Ondersteund door een prima band, bestaande uit een bassist, gitarist, toetsenist, drummer en twee achtergrondzangeressen, wist Mika sommige nummers anders te brengen dan op de plaat. Enkele nummers klonken daardoor wat ietwat oppervlakkig. Als studioversie werden die nummers naar een hoogtepunt geduwd, live bleef dat helaas weg, een minpunt voor de band. Maar – gelukkig – waren er ook nummers die live veel beter tot z’n recht kwamen en zo tot onverwacht grote hoogtes werden gebracht. Vooral verlengde nummers deden het erg goed. Even het publiek laten denken dat het nummer af is, om dan het refrein nog één keer in te zetten.

Elk nummer werd voorafgegaan door een kort toneelstuk van Mika en zijn roemruchte koffer. Een onuitputtelijke koffer waar hij steeds wat in vond, van confetti tot pizzadozen. Altijd was er wel een aanleiding om een nummer te beginnen. Dat koffertje was belangrijk, maar aan het hele visuele aspect werd wat gedaan. De avond werd versterkt met een operazangeres, Chinese draak, optocht, miniplaneten, scherm met constante animatie en een kerkhof, waar hij uiteindelijk zichzelf en de hele band neerschoot met een fictief pistool. Het maximale werd uit het optreden gehaald. Soms was het wat overdreven, zelfs wat kinderachtig. Andere keren was het een welkome afwisseling tussen de nummers.

Het concert eindigde met een sterke toegift die de grote hits “Grace Kelly” en “Lollipop” bevatte. Een mooi einde van een sterk optreden. Mika zong goed, danste aanstekelijk, sprak veel Nederlands en speelde ook nog wat piano tussendoor. Hij weet hoe je moet entertainen en pakte het blije publiek volledig in. In honderd minuten heeft Mika met zijn show vele mensen de avond van hun leven gegeven.