RECENSIE: Van Halen - Live - Tokyo Dome In Concert

Van Halen
recensie cijfer 2015-06-14 Fans waren dolenthousiast toen enfant terrible David Lee Roth in 2007 terugkeerde op het oude nest. Een succesvolle en zeer lucratieve tour door Noord-Amerika volgde. Er werd naar schatting bijna honderd miljoen dollar verdiend. In 2012 kwam er zelfs erg goed nieuw materiaal uit: A Different Kind Of Truth. Het was de eerste studioplaat met Roth sinds 1984. Van Halen is begin jaren zeventig opgericht door de broers Alex en Eddie van Halen. Beiden geboren in Nijmegen. Samen met Roth en bassist Michael Anthony brengen ze in 1978 hun legendarisch debuut uit: Van Halen. Eddie wordt vanaf dat moment op handen gedragen vanwege zijn fenomenale en revolutionaire gitaarspel.

Anthony werd net voor bovengenoemde tour vervangen door Eddie’s zoon Wolfgang, die destijds nog maar zestien jaar oud was. Het kwam begin dit jaar als een verrassing dat Van Halen zijn eerste livealbum uit ging brengen met originele zanger David Lee Roth: Tokyo Dome Live in Concert.

Het concert is opgenomen in Japan op 21 juni 2013 voor een publiek van ruim 44 duizend. Het eerste wat opvalt aan deze dubbelaar is het afgrijselijke artwork. Onbegrijpelijk dat zo’n wereldband niet even wat langer heeft nagedacht alvorens dit uit te brengen. De setlist is echter om te smullen. Met een hoop klassiekers en tevens een drietal songs van de laatste plaat. Dat belooft wat!

De heren schieten uit de startblokken met ‘Unchained‘ van het album Fair Warning uit 1981. Helaas wordt al snel duidelijk dat Roth “het” niet meer heeft. Hij vliegt vanaf het begin regelmatig flink uit de bocht: zet te laat in, zingt soms vals of halve zinnen, maar het meeste vervelende is dat hij veel bekende zanglijnen totaal anders zingt. Dit gaat hoe langer de plaat duurt steeds meer op je zenuwen werken en bereikt met ‘Panama‘ een dieptepunt. Roth is nooit een wereldzanger geweest, maar maakte dat wel altijd goed met zijn enorme charisma en podiumpresentatie. Dat is nu een heel stuk minder op een aantal oneliners en Japanse zinnetjes na. Ok, Roth is momenteel zestig jaar oud maar het is onbegrijpelijk dat er geen gebruik is gemaakt van overdubs om dit in de studio weg te poetsen alvorens het album uit te brengen.

Valt er dan niets te genieten? Toch wel; Eddie’s gitaarspel klinkt fris en zijn sound is moddervet. En de solo’s zijn nog om je vingers bij af te likken. Broer Alex drumt als een jonge god en zijn spel lijkt zelfs wat strakker te klinken dan een aantal jaren geleden. De heren zijn echt in topvorm. Wolfgang is een erg goede muzikant en op zijn spel valt niets aan te merken. Toch wordt Anthony enorm gemist. Zijn achtergrondzang blijkt ineens een essentieel ingrediënt te zijn voor de gehele Van Halen sound.

Tokyo Dome Live in Concert is zeker niet geworden wat het had kunnen zijn. Een gemiste kans. Een nieuwe Amerikaanse tour staat gepland en ook nieuw werk schijnt in de pijplijn te zitten volgens Eddie. Benieuwd waar het schip strandt voor deze legendarische band
Recensent:Ivo van Gool Artiest:Van Halen Label:Warner
Cover Heidevolk - Velua

Heidevolk - VeluaBij het aanschouwen van het artwork van Velua , de nieuwste plaat van...

Cover The Mighty Mocambos - Showdown

The Mighty Mocambos - Showdown Al twee platen gingen aan Showdown vooraf. Het derde project van The...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT