2014-02-19
De Bobby Bingo Band noemt zichzelf een cross-over band. Hun muziek is geworteld in de bluesrock, maar raakt in de realiteit menig andere muzikale stroming. De band is vernoemd naar een Engels kinderliedje en bestaat uit vier muzikanten. No Delay is het tweede album van het viertal. Een plaat waarop blues, jazz, reggae en calypso ritmes samen komen. Dat maakt een onderhoudende plaat. Het leidt tot een jazzy gevoel op het alom bekende ‘Cry Me A River’ en net zo gemakkelijk flirt het gezelschap met de reggae op ‘Stormy Monday’. Dit in combinatie met een spaans klinkend gevoel op laatstgenoemde, maakt het nummer fijn om te beluisteren. De instrumentale aanpak hierop doet nog het meest aan The Shadows denken. De Bobby Bingo Band wisselt ook af met zangers. Door de afwisseling tussen een vrouwelijke en mannelijke stem blijft de muziek levendig.
Tegelijkertijd weet No Delay geen indruk te maken. Door deze cross-over aanpak lijkt het de band aan passie voor een bepaalde stijl te ontbreken. Zo heb je tijdens ‘Inner Soul’ zelden iemand zo nonchalant horen vermelden dat zijn geliefde er met iemand anders vandoor is. De emotie die in de begeleidende gitaarsolo gelegd wordt ontbreekt volkomen in het vocale gedeelte. Ook het bluesnummer ‘Nigh Time’ valt volledig in het niet bij de bekendere versie van George Thorogood. Waar bij Thorogood de vuigheid er vanaf spettert, blijft het hier vooral netjes.
Dat wil niet zeggen dat No Delay een overbodig project is. De Bobby Bingo Band bewijst een degelijke groep te zijn. Het moet de muzikanten ongetwijfeld lukken om de kleinere feesten en partijen plat te spelen. Dat deze plaat nu massaal aftrek gaat vinden bij het grote publiek is echter minder waarschijnlijk. Gezien de tijd die er in de goedkope lay-out van de hoes gestoken is, lag dit ook niet in de lijn der verwachting.
.jpg)
Fat White Family - Champagne HolocaustEr was afgelopen november niet aan te ontkomen: John F. Kennedy was vijftig...
.jpg)
The World Of Dust - Bhava We kenden Stefan Breuer al uit The Subhuman, Lost Bear en I Am Oak, maar met...