.jpg)
2012-05-15
Het komt niet al te vaak voor dat een Nieuw-Zeelandse artiest ook in Nederland voet aan de grond krijgt. Ladyhawke lukte dat in 2008 wel, al moeten we niet overdrijven: voor velen zal Philippa Brown nog altijd een onbekende zijn en zal het bescheiden hitje ‘My Delirium’ hooguit ver weg een belletje doen rinkelen. Wellicht zijn het de remixes van tracks op het debuutalbum Ladyhawke die nog het meest hebben bijgedragen aan de naamsbekendheid van de zangeres. Daarmee is ook gelijk aangegeven wat de kracht is van de liedjes, die binnen de alternatieve uiterwaarden van de popmuziek ronddobberen: ze zijn lekker dansbaar en daardoor ideaal om lekker mee te sleutelen.
Op de nieuwe plaat Anxiety wordt eigenlijk exact hetzelfde recept gehanteerd als op het self-titled debuut. Dansbare drums, catchy zang en een schurend element zoals synths of gitaar. In feite is dat alles wat de dame in kwestie nodig heeft en het behoeft dus geen verbazing dat de nummers met dikke lijnen zijn aangezet en hooguit nog wat opgeleukt met kleine effectjes.
Echt geweldig zijn de liedjes stuk voor stuk niet. Ja, ze zijn catchy en daarmee best het luisteren waard. Neem nu ‘Blue Eyes’, waar vooral het refrein er een echte kraker voor de festivalweide van maakt. Maar het ontbreekt aan variatie op Anxiety om echt een goed album te zijn. En het ontbreekt aan muzikale kunde om echt goede nummers neer te zetten.
Daarom kunnen we Anxiety wellicht beter anders zien, namelijk als blauwdruk. Ten eerste voor geweldige liveshows. Want met twee albums met vooral vuige, dansbare, opzwepende nummers kan Ladyhawke inmiddels zowel een Melkweg, maar nog veel liever een podium in de buitenlucht aan. En vermoedelijk wordt het publiek daar zeer aangenaam verrast, want dit is muziek die live je gezicht doet smelten.
Ten tweede is Anxiety een blauwdruk voor remixes. Net zoals het debuut, zoals gezegd. En om die bewering te onderstrepen; de eerste remixes staan alweer op het internet en op Spotify. En ja, die klinken lekker. Dus daar mogen er nog veel meer van komen.
Anxiety zelve is gewoon een leuk album en vooral essentieel voor wie wil begrijpen waar de afgeleiden vandaan komen. Er staan leuke nummers op, maar Ladyhawke heeft geen topplaat afgeleverd.
.jpg)
Holy Moses - 30th Anniversary - In The Power Of NowWat is er in godsnaam met Holy Moses aan de hand? De band heeft al vier...
.jpg)
DZ Deathrays - Bloodstreams In genres met het adjectief trash mag veel. Heel veel. Elke oneffenheid mag...