2023-11-09
Waarom de zwarte doos die men zoekt na een vliegtuigongeluk, een black box wordt genoemd blijft nog altijd een raadsel. Het idee dat dit iets met de naam van de uitvinder te maken heeft klopt niet, maar dat het fel oranje gekleurde ding opvalt bij het opsporen staat buiten kijf. Opvallen doet het nieuwe album van Black Box Revelation dan ook en het is dus niet heel moeilijk om Poetic Rivals uit de bak met de laatste releases te vissen. Al veel eerder trok de de band rondom zanger/gitarist Jan Paternoster en drummer Dries van Dijck aandacht tijdens de Humo’s Rock Rally in België, waar de getalenteerde jochies hoge ogen gooiden bij zowel jury als het aanwezige publiek. Het is de tijd waarin Paternoster zich verlegen, voorzien van jeugdpuistjes en gekleed in het geleende Clouseau-shirt van zijn zus, presenteerde in De Brakke Grond, om daar samen met zijn boezemvriend een onvergetelijke indruk achter te laten met vuige garagerock. Inmiddels zijn we achttien jaar verder en is Black Box Revelation een gevestigde naam in clubs en op festivals, in zowel Europa als Amerika. Al valt er hier in Nederland nog veel te winnen. De rauwe ongepolijste combi van rock en blues zoals we die kennen van de vroege Black Keys-albums ligt nogal zwaar op de maag van de gemiddelde Nederlandse radiozender en wordt hier dan ook keihard genegeerd.Zwaar onterecht natuurlijk want dat het hier niet om een onbeduidend bandje gaat blijkt wel uit het feit dat er in gerenommeerde studio’s in het buitenland wordt opgenomen onder begeleiding van ervaren geluidsmensen. Deze keer is het Andy Savours die de knoppen bediende. Een klus die hij al eerder met succes wist te klaren bij Sigur Ros, Arctic Monkeys, The Killers en recenter Black Country, New Road, terwijl hij eerder als assistent engineer hielp bij de totstandkoming van ‘The Saints are Coming’ dat Green Day met U2 opnam. Kwaliteit heeft nu eenmaal tijd nodig. Deze opvolger van Tattooed Smiles liet maar liefst vijf jaar op zich wachten. De emotionele openheid van toen is er nog steeds. Niet eerder stelde Paternoster zich indertijd zo kwetsbaar op en sprak hij zich uit over zaken als onzekerheid en slechte gewoontes maar de oprechtheid in zowel tekst als muziek maakte dat de band ook in één klap heel volwassen klonk.
Die lijn is voortgetrokken op Poetic Rivals waar Black Box Revelation nog meer divers klinkt dan ooit tevoren en waarop alweer nog betere zelfgeschreven liedjes te vinden zijn dan de voorgangers. Zo was de toegankelijke festivalrocker ‘Wrecking Bed Posts’ al eerder te horen, maar is er nu ook de ijzingwekkend gevoelige titeltrack waarin Paternoster het even helemaal alleen met gitaar doet. Mede op aanraden van de producer zijn er hier en daar wat elektronische elementen in de muziek toegevoegd maar vervreemden doet het nergens. De pakkende hooks en de fuzzy gitaarklanken zijn gebleven evenals de intense drumcapriolen en de losgeslagen gekte zoals in ‘Alcohol’, ‘Margarita’ of in het logge en bezwerende ‘Silver Lining’. Indrukwekkend is ‘Losing A Friend’ waarin alle emoties worden omschreven die loskomen bij het plotseling verliezen van een vriend, terwijl er nog zoveel niet besproken is. Die laatstgenoemde alleen al maakt Poetic Rivals tot een album dat in de eindejaarslijstjes simpelweg niet kan ontbreken.
Straf - Zeppelin!Inmiddels wordt er al ruim vijftien jaar geprobeerd om Straf in een hokje...
Radicanto - Alle Radici Del Canto Je zou kunnen zeggen dat de voorbereidingen voor het album Alle Radici Del...