.jpg)
2012-05-03
Hoeveel somberheid kun je verdragen en hoe vrolijk kun je worden van zwartgallige muziek? Vraag het aan Killing Joke, de koningen van de misantropie. De inspiratie druipt ook op MMXII weer aan alle kanten uit de muziek van de apocalyptische Engelsen. Killing Joke heeft ellende, heel veel ellende nodig om tot goede muziek te komen. Was het op voorganger Absolute Dissent de dood van voormalig bandlid Paul Raven die de band tot grote hoogten deed stijgen, nu zijn het als vanouds weer milieu, religie en zelfverrijking die aan de kaak gesteld worden.Het album opent, voor Killing Joke begrippen, ingetogen met ‘Pole Shift’ maar na een paar minuten begint de op dat moment nog rustige Coleman weer te brullen als een over zijn toeren gerakende marktkoopman. Opvallend is het elektronische achtergrondgeluid dat uit ‘Welcome To The machine’ van Pink Floyd lijkt te zijn weggelopen. Het heerlijk dreinende en zeikerige ‘Fema Camp’ wordt gevolgd door het bijzonder stuwende en dansbare electrometal stuk dat ‘Rapture’ heet, en weer typisch zo een verslavend nummer is waar Killing Joke patent op lijkt te hebben. In ‘Corporate Elect’ wordt Coleman zwaar op de huid gezeten door gitarist Geordie en bassist Youth waarna het verrassend toegankelijke en opvallend lichtvoetige ‘In Cythera’ zich razendsnel in je systeem nestelt. Coleman fluistert de teksten bijna, wat weer eens wat anders is dan de desolate brulzang.
‘Glitch’ grijpt mede door het gebruik van de elektronica en de bekende uitwaaierende gitaarpartijen weer terug op de jaren tachtig toen de band behoorlijk populair was. Dansbaarheid is Killing Joke nooit vreemd geweest en ook in ‘Trance’ is er weer een vorm gevonden waarin Coleman en de zijnen lucht geven aan een stukje verantwoorde dansmetal. De dreinde ritmes zijn dan vervolgens in de afsluiter ‘On All Hallow’s Eve’ weer terug en Coleman zorgt er met zijn oerbrul persoonlijk voor dat u voorlopig nog lang onrustig slaapt.
De vijftiende plaat van Killing Joke in ruim 33 jaar is er wederom eentje die er zijn mag. De bevlogenheid straalt er zoals altijd vanaf en hoewel de heren de vijftig inmiddels gepasseerd zijn, lijkt het wel of ze steeds meer inspiratie putten uit de erbarmelijk omstandigheden op onze aardkloot. Laat de crisis nog maar een tijdje aanhouden want zolang we met zijn allen het milieu verpesten en voor flinke oorlogen zorgen zijn we verzekerd van goede muziek.
.jpg)
Minus The Tiger - Minus The TigerHet prestigieuze label V2 durfde het aan met Minus The Tiger . Het...
_Iradelphic(2012).jpg)
Clark (Chris Clark) - Iradelphic Wie Clark in een hokje wil plaatsen, heeft een probleem. Clark laat zich...