.jpg)
2012-01-27
Volgens welingelichte kringen wordt Christian Mistress de metalhype van 2012. De Amerikaanse metalband bestaat sinds 2009 en de EP Agony & Opium uit 2010 viel goed bij de muziekpers. Het vijftal rond zangeres Christine Davis is geïnspireerd door de dagen dat metal nog spannend was, mocht rammelen en vooral bedoeld leek om je ouders op de kast te krijgen. Anno 2012 moeten we soms wel eens lachen om de potsierlijke poses uit jaren tachtig, maar ook de productionele technieken zijn in dertig jaar behoorlijk verbeterd. Dat wil niet altijd zeggen dat de muziek daardoor ook beter is. De klassiekers die er toe doen zijn over het algemeen in de jaren tachtig gemaakt. Christian Mistress grijpt op Possession terug op die roemruchte jaren en inderdaad zijn het spuuglelijke artwork en het Spartaanse geluid het eerste wat opvalt aan het debuut van het vijftal. Hier moet je dan ook even doorheen om te ontdekken dat de mix van NWOBHM en rock helemaal zo slecht niet is. De negen nummers rocken de ballen uit je broek en Christine beschikt over een lekkere ruige rockstrot die soms wel wat doet denken aan Nienke de Jong (Dejafuse, Autumn).
Er wordt geschakeld tussen snelle stampers en wat meer afwisselende nummers. De riffs zijn lekker en de solo’s helder, al hoor je ook wel riffs die bekend in de oren klinken. Duidelijk is dat bands als Metallica en Metal Church als inspiratiebron moeten hebben gediend. Zo hoor je in de snelle opener ‘Over & Over’ een geluid en riff die erg aan het debuut van Metallica doet denken en ook ‘Pentagram And Crucifix’ en ‘Conviction’ zijn lekker vlot en geven het gevoel dat The Four Horsemen mee staan te kijken. Het titelnummer is gebouwd rondom een trage doomriff en door de warme stem van Christine doet het stuk erg denken aan de muziek van Left Hand Solution; de Noorse band die in de jaren negentig een paar prima albums uitbracht. ‘There Is Nowhere’ begint als een powerballad maar halverwege gaat het gas er weer flink op. De langste nummers ‘Haunted Hunted’ en ‘All Abandon’ klokken beiden bijna zes minuten, zijn afwisselend en vallen op door een meer epische aanpak.
Of Christian Mistress echt de hype van 2012 zal worden moet nog maar blijken. Wel is duidelijk dat de band opvalt door haar voorliefde voor oude ambachtelijke metal. De songs zijn leuk maar niet uitmuntend. Gewoon lekker rocken met een no-nonsense houding. Daar is natuurlijk helemaal niets mis mee.
.jpg)
The Maccabees - Given to the WildDe Engelse band The Maccabees debuteerde in 2007 met het album Colour It...
.jpg)
Elephant (UK) - Assembly EP Het Londense Elephant bestaat uit Amelia Rivas (vocalen, toetsen) en...