.jpg)
2012-03-04
Deze tweede plaat van Crimes Of Passion is weer typisch zo’n gevalletje van ”Don’t judge a book by it’s cover”. Uitermate typerende tekeningen met doodshoofden, bijna mythologische engelen/nimfen en groteske kerkelijke scènes sieren de cover van To Die For. Maar waar het artwork wellicht zo cliché kan zijn als het maar mogelijk is, zulke verfrissende karakters zitten er op het album.Alhoewel we daar ook weer niet prat op moeten gaan. Er zijn duizenden invloeden te noemen, waarbij bands als Iron Maiden, Hammerfall maar zeker ook AOR de meest voor de hand liggende zijn. Kortweg passeert er op de plaat een uiterst zoete vorm van hardrock, met gierende metalsolo’s en soms ineens een ferm uitpakkend stuk pure metal.
Na symfonisch dreigende opener ‘Be Still My Beating Heart’ volgt het exponent van deze tweede schijf van de band: ‘Body And Soul’. Een beukend nummer, waar op het eerste gezicht weinig aan gebeurt. Al is de tempowisseling in de intro al opvallend. Echter: als het couplet aanbreekt, valt de bijna popperige, maar toch heel volle zang op. Vervolgens vliegt het weer in een voor deze tak van metal meer kenmerkende hoge zang terug naar een episch, maar tegelijk uitermate toegankelijk refrein.
Hoe anders is ‘Hell And Back’. Ja, ook een toegankelijke plaat qua refrein, maar langzaam, zuigend en vooral duister. Dit is wellicht het meest technische nummer door de subtiele wisselingen in het nummer, die duidelijk overdacht zijn. Met als mooiste voorbeeld het korte, maar bij eerste luisterbeurten verwarrende overgangetje naar het refrein, waarin het gewoonweg meezingen geblazen is.
Is het album verder heel uniek? Nee, maar wel lekker. Er ligt een goede techniek aan de basis van To Die For en dat hoor je. Tegelijk is er het gevoel bij de heren hoe ze een plaat van meer dan een uur en dertien tracks lang toch afwisselend kunnen maken. Zonder aan een homogeen geluid in te leveren. En nergens wordt de toegankelijkheid voor een iets groter publiek uit het oog verloren.
Crimes of Passion laveert daarmee keurig tussen de klippen van een typisch genregebonden album enerzijds en een groteske tongzoensessie met de commercialiteit anderzijds heen. To Die For is een album dat niet altijd origineel is, maar wel met een kenmerkend geluid en enkele hele sterke songs. En dat is het meermaals beluisteren zeker waard.
.jpg)
School Is Cool - EntropologyIn het voorjaar van 2010 wint School Is Cool Humo's Rock Rally, de Vlaamse...
.jpg.jpg)
Therapy? - A Brief Crack Of Light Ach, de jaren negentig. Toen je nog in een zwart met geel...